Անընչություն

Մի անգամ մարդասեր հելլենացիներից ոմանք եկան Սկիտե` եղբայրներին բարերարություն անելու, և իրենց հետ վերցրին վանքի սպասավորներին, որպեսզի նրանք ցույց տան, թե ովքեր են առավել կարիքավորները: Եվ նրանք սրանց տարան մի տկար եղբոր մոտ, որպեսզի նրան տան: Իսկ նա չէր կամենում ընդունել` ասելով. «Ահա այս փոքրաքանակ արմավենու ճյուղերն ունեմ, գործում եմ, մանում, և վաստակում եմ հացս»: Եվ դարձյալ տարան մի այրի կնոջ խուղը, որը մի դուստր ուներ: Բախեցին դուռը, իսկ դուստրը չէր բացում, քանզի մերկ էր, իսկ մայրը գնացել էր գործ փնտրելու, քանզի լվացքարար էր: Երբ նրան մերկ տեսան, ցանկացան փող և հանդերձներ տալ, իսկ նա չկամեցավ վերցնել: Եկավ մայրը և ասաց. «Քաջալերվի՛ր, դո՛ւստր իմ, կամեցավ Աստված, և այսօր գործ գտա. ունենք մեր կերակուրը»: Երբ նրանք աղաչեցին, որ ընդունի իրենց բերածը, չկամեցավ վերցնել` ասելով. «Աստված է իմ մասին հոգացողը, և դուք կամենում եք այն վերցնե՞լ ինձնից այսօր»: Եվ նրանք լսելով` փառավորեցին Աստծուն:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016