Գրքեր

Առաքինությունների հոգևոր առաջընթացն ընտանիքում

- Հա՛յր, ընտանիքատեր մարդն ինչպե՞ս կարող է առաքինություններ զարգացնել իր մեջ:

- Աստված դրա համար բարենպաստ հնարավորություններ է տալիս: Սակայն շատերը, չնայած խնդրում են Աստծուն, որ իրենց բարենպաստ հնարավորություններ ընձեռի առաքինությունները զարգացնելու համար, ինչ-որ դժվարության հանդիպելով՝ սկսում են տրտնջալ: Օրինակ՝ Բարեգութ Աստված, Իր անսահման սիրուց մղված, երբեմն Իր բարեշնորհությունը վերցնում է կնոջից, որն սկսում է ձևեր թափել և ամուսնու հետ կոպիտ վարվել՝ կամենալով, որպեսզի ամուսինն իր մեջ խոնարհություն ու համբերություն զարգացնի: Այդ դեպքում ամուսինը չպետք է տրտնջա, այլ՝ ուրախանա և շնորհակալություն հայտնի Աստծուն՝ այն բարենպաստ հնարավորության համար, որ իրեն է տրվում սխրանքի համար: Կամ, օրինակ՝ մայրն Աստծուց խնդրում է, որպեսզի իրեն համբերություն տա: Այնուհետև սեղան է բացում, երեխան մոտենում է սեղանին, քաշում է սփռոցի ծայրն, ու ողջ սպասքը հատակին է թափվում: Կարծես, թե փոքրիկն ասում է մորը. «Համբերի՛ր, մայրիկ»:

Եվ ընդհանրապես, այն դժվարությունները, որ կան այժմյան աշխարհում, գոնե մի փոքր հոգևոր կյանքով ապրել ցանկացող մարդկանց ստիպում են չհանգստանալ, չքնել: Երբ, Աստված մի արասցե, պատերազմ է սկսվում, ապա մարդիկ չեն թուլանում, աչքերը չեն փակում: Ինչպես տեսնում եմ այժմ նման մի բան է կատարվում նրանց հետ, ովքեր փորձում են հոգևոր կյանքով ապրել: Թեկուզ վերցնենք այն երիտասարդներին, որ եկեղեցական կյանքով են ապրում: Ինչպիսի՜ դժվարություններ են ստիպված տանել այդ խեղճերը: Սակայն այն լուտանքը, որ ստանում են կեղտոտ աշխարհից, որում ապրում են, որոշ կերպով օգնում է նրանց սթափ մնալ: Իսկ խաղաղ ժամանակ, ահա, երբ դժվարություններ չկան, տեսնում ես, որ մարդկանց մեծամասնությունն անտարբեր է հավատքի և բարոյականության հարցերում: Այն դեպքում, երբ մարդիկ այդ խաղաղ ժամանակը ևս պետք է օգտագործեն հոգևոր աճի համար. նրանք պետք է ջանան արմատախիլ անել իրենց թերություններն ու զարգացնեն առաքինությունները:

Հոգևոր կյանքում շատ է օգնում լռությունը: Լավ կլինի, եթե օրակարգն այնպես կազմվի, որպեսզի դրանում որոշակի ժամանակ հատկացվի լռության համար: Մարդն այդ ժամանակ թող ուսումնասիրի իրեն, որպեսզի ճանաչի իր կրքերը և սխրանք գործի՝ դրանք արմատախիլ անելու և իր սիրտը մաքրելու համար: Եվ շատ ավելի լավ է, եթե տանը մի այնպիսի խաղաղ սենյակ կա, որի մթնոլորտը վանական խցի մթնոլորտ է հիշեցնում: Այնտեղ, այդ «ծածուկ վայրում» (Մատթ. 5:6) կարելի է հոգևոր պարտականությունները կատարել՝ հոգևոր գրքեր կարդալ, աղոթել: Եթե աղոթքին նախորդում է ոչ երկար հոգևոր ընթերցանությունը, ապա դա շատ է օգնում, քանի որ և՛ հոգին է այդ ընթերցանությունից ջերմանում, և՛ միտքն է տեղափոխվում հոգևոր ոլորտ: Այդ պատճառով էլ, եթե այն մարդը, ով օրվա ընթացքում ստիպված է շատ բաների վրա կենտրոնացնել ուշադրությունը, տաս րոպե ունի աղոթքի համար, ապա նախընտրելի է այդ ժամանակից երկու րոպե ինչ-որ ազդեցիկ բան կարդա, որպեսզի հեռացնի ցրվածությունը:

- Հա՛յր, իսկ Ձեզ չի՞ թվում, որ Ձեր նկարագրած կյանքով այնքան էլ հեշտ չէ ապրել այս աշխարհում:

- Ո՛չ, աշխարհիկ մարդիկ կան, որ շատ հոգևոր կյանքով են ապրում: Նրանք ճգնավորների պես են ապրում. պահք են պահում, ծառայություն են կատարում, համրիչով աղոթում են, երկրպագություն են անում՝ չնայած այն բանին, որ զավակներ ու թոռներ ունեն: Այդպիսի մարդիկ կիրակի օրերը եկեղեցի են գնում, Հաղորդություն են ստանում և կրկին վերադառնում են իրենց «խուցն»՝ այն անապատականների նման, որոնք կիրակի օրը գալիս են մենաստանի մայր տաճարն ու հետո նորից առանձնանում են իրենց խցերում: Փա՜ռք Աստծո, աշխարհում շատ այդպիսի հոգիներ կան: Եվ, եթե կոնկրետ խոսենք, ապա ես մի ընտանիքի հոր գիտեմ, ով, որտեղ էլ որ գտնվի՝ անընդհատ Հիսուսի աղոթքն է անում: Այդ մարդն իր աղոթքում միշտ արցունքներ ունի: Նրա աղոթքն ինքնաբուխ է դարձել, և նրա արցունքները քաղցր են, դրանք աստվածային ուրախության արցունքներ են: Մի աշխատողի էլ եմ հիշում Սուրբ Լեռից: Նրա անունը Յանիս էր: Նա շատ ծանր աշխատանք էր կատարում և աշխատում էր երկու հոգու փոխարեն: Ես նրան սովորեցրի աշխատանքի ժամանակ Հիսուսի աղոթքն անել, և նա աստիճանաբար վարժվեց դրան: Մի անգամ, նա ինձ մոտ եկավ և ասաց, որ մեծ ուրախություն է զգում Հիսուսի աղոթքն անելիս: «Լույսը բացվեց»,- պատասխանեցի նրան: Որոշ ժամանակ անց իմացա, որ երկու հարբած խուլիգան սպանել են այդ մարդուն: Որքա՜ն վշտացա: Էլի մի քանի օր անցավ և վանականներից մեկն սկսեց մի գործիք փնտրել, որ Յանիսն ինչ-որ տեղ էր դրել և չէր կարողանում գտնել: Եվ ահա, Յանիսը նրան երազում հայտնվեց և ասաց, թե ուր է դրել այդ գործիքը: Այդ մարդը հոգևոր այն վիճակին էր հասել, որ այն մյուս կյանքից էլ կարողանում էր օգնել ուրիշներին:

Որքա՜ն պարզ է հոգևոր կյանքը: Սիրելով Աստծուն, ընդունելով Նրա մեծագույն Զոհաբերությունն ու շնորհները, գիտակցաբար ընդօրինակելով սրբերին՝ մարդ արագությամբ լուսավորվում է: Միայն թե խոնարհություն և մեղավորության զգացումն ունենա և զգա իր մեծագույն երախտամոռությունն Աստծո նկատմամբ:

 

 

Պաիսիոս Աթոսացու «Ընտանեկան կյանք» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

 

12.05.15
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․