Գրքեր

«Արդարի քիչն ավելի լավ է…»

Ցավոք, այսօր մենք ազատութունը ոչ թե բարու, սրբության հասնելու համար ենք օգտագործում, այլ՝ աշխարհի ունայնության: Առաջ ողջ շաբաթն աշխատանքային էր, իսկ կիրակին հանգստյան օր էր: Այժմ շաբաթը նույնպես հանգստյան օր են դարձրել: Սակայն, արդյո՞ք այժմ մարդիկ ավելի հոգևոր կյանքով են ապրում, թե՞ ավելի շատ են մեղք գործում: Եթե մարդիկ իրենց ժամանակը հոգևոր վարժանքի համար գործածեին, ապա ամեն ինչ այլ կերպ կլիներ՝ նրանք մտահավաք կլինեին: Սակայն մենք՝ նզովյալ մարդիկս, ուզում ենք գողանալ հոգևորի մի մասը, հափշտակել այն, ինչ Քրիստոսինն է: Եթե աշխարհիկ մարդիկ պետք է հավելյալ օր աշխատեն, ապա միմյանց հետ պայմանավորվում են կիրակի օրն աշխատել: Նրանք ազատ կիրակի են գտնում կիրակնօրյակի համար, ինչ-որ տոն՝ շաբաթօրյակի համար, և հետո Աստծո զայրույթն է իջնում նրանց վրա: Դրանից հետո սրբերն ինչո՞վ օգնեն նրանց: Մի՞թե տոնական կիրակին աշխատանքի համար է: Եվ եթե աշխարհիկ մարդիկ ուզում են ինչ-որ բանով օգնել մեզ՝ վանականներիս, ապա դա թող ոչ թե կիրակի օրվա աշխատանք լինի, այլ որևէ այլ օգնություն:

Մենք Աստծուն թույլ չենք տալիս կառավարել մեզ: Իսկ այն, ինչ կատարվում է առանց առ Աստված ունեցած հավատի, Աստծո հետ առնչություն չունի: Այդ պատճառով, այն, ինչ անում ենք, օրհնված չէ, և նշանակում է, որ բարի արդյունք էլ չի լինի: Իսկ հետո ասում ենք. «Սատանան է մեղավոր»: Ոչ թե սատանան է մեղավոր, այլ մենք ինքներս Աստծուն թույլ չենք տալիս օգնել մեզ: Աշխատելով այն օրերին, երբ ըստ եկեղեցական կարգի չի կարելի աշխատել, մենք սատանային իրավունքներ ենք տալիս մեր նկատմամբ, և նա հենց սկզբից միջամտում է այն ամենին, ինչ անում ենք: «Արդարի քիչն ավելի լավ է, քան մեղավոր մեծ հարստությունը» (Սղմ. 36:16),- ասում է սաղմոսը: Այ դա՛ օրհնված է, իսկ մնացյալը տաշեղներ են, անհեթեթություն: Սակայն պետք է հավատ, նախանձախնդրություն և երկյուղածություն ունենալ, պետք է ամեն ինչ վստահությամբ Աստծուն հանձնել: Այլապես, և՛ տոներին անփույթ կաշխատես, և՛ մյուս օրերին զուր ժամանակ կվատնես:

Եվ տեսեք. Աստված երբեք չի թողնում [Իրեն հավատարիմ եղողներին]: Ես երբեք չեմ աշխատել կիրակի և տոնական օրերին, և Աստված երբեք չի թողել ինձ, Նա օրհնել է իմ աշխատանքը: Հիշում եմ, մի անգամ մեր գյուղ կոմբայններ եկան՝ ցորեն հնձելու: Հորս ասացին, որ մեր դաշտից կսկսեն, իսկ հետո կանցնեն մյուսներին: Կիրակի էր: «Ի՞նչ անենք,- հարցրեց ինձ հայրս:- Կոմբայններն եկել են»: «Ես,- ասացի,- կիրակի օրը չեմ աշխատի: Սպասենք մինչև երկուշաբթի»: «Բայց եթե այդ հնարավորությունը բաց թողնենք,- կրկին ասաց հայրս,- ապա հետո կտանջվենք ձիերով հնձելուց»: «Ոչինչ,- ասացի,- կհնձեմ թեկուզ մինչև Սուրբ Ծնունդ»: Գնացի եկեղեցի, ասես ոչ մի կոմբայն էլ չէր եկել: Իսկ դրանք գնացին հնձի: Եվ հենց ճանապարհին էլ փչացան: Այդժամ կոմբայնավարները կրկին հորս մոտ գնացին և ասացին. «Ներողություն ենք խնդրում, մեր կոմբայնները փչացել են: Այժմ Յանինա կգնանք՝ դրանք

վերանորոգելու, իսկ երբ երկուշաբթի վերադառնանք, հենց ձեզնից էլ կսկսենք»: Այդպես էլ հունձը կիրակիից երկուշաբթի տեղափոխեցին: Նման շատ դեպքեր են պատահել, որ աչքովս եմ տեսել:

 

 

Հայր Պաիսիոս Աթոսացու «Ցավով և սիրով՝ ժամանակակից մարդու մասին» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

02.08.18
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․