Արիության և համբերության մասին

Ոմն եղբայր հարցրեց ծերին և ասաց. «Եթե ինչ­որ տեղում լի­նեմ, և ինձ վրա նեղություն գա, և չլինի մեկը, ում հայտնեմ նեղու­թյունս, ի՞նչ պետք է անեմ»: Ասաց նրան ծերը. «Հավատում եմ Աստծուն, որ նա կառաքի իր շնորհները և կօգնի քեզ, եթե դու հավատով խնդրես նրանից: Լսեցի, որ Սկյութիայում եղել է այդպիսի դեպք. մի ճգնավոր կար, և քանի որ չուներ մեկը, որի մոտ գնար և հայտներ իր մտատանջությունները, երեկոյան պատրաստեց իր մախաղը, որպեսզի առավոտյան գնա: Եվ ահա գիշերը նրան հայտնվեց Աստծու շնորհը՝ կույսի տեսքով, մխիթարեց և ասաց. «Ոչ մի տեղ մի՛ գնա, այլ նստի՛ր այստեղ՝ ինձ հետ, որովհետև քեզ չի պատահի այն չարիքներից և ոչ մեկը, որ լսեցիր»: Եվ նա անսալով՝ նստեց, և շատ շուտով ապաքինվեց նրա սիրտը»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016