Արթուն և զգաստ լինելու մասին

Ոմն եղբայր հարցրեց հայր Հովհաննեսին և ասաց. «Ինչպե՞ս վարվեմ, հա՛յր, բազում անգամ եղբայրները գալիս են և ինձ տանում են իրենց հետ աշխատելու, սակայն ես տկար եմ և պատվիրանից էլ երկյուղում եմ»: Պատասխանեց նրան ծերը և ասաց. «Քաղեբը Հեսու Նավեին ասում էր. «Ես քառասուն տարեկան էի, երբ Մովսեսն ինձ քեզ հետ ուղարկեց այստեղ, և ահա ես ութսունհինգ տարեկան եմ, և ինչպես այն ժամանակ կարող էի, նույնպես և այժմ կարող եմ մտնել պատերազմի մեջ» (Հեսու ԺԴ 10-11): Այսպես և դու, եղբա՛յր, եթե կարող ես աշխատել, ուր էլ որ կանչեն՝ գնա՛, իսկ եթե չես կարող աշխատել, նստի՛ր քո սենյակում և քո մեղքե՛րը ողբա, և եթե տեսնեն քեզ ողբի մեջ՝ չեն պարտադրի որևէ աշխատանք կատարել»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016