Գրքեր

Աստծուն պետք է հարգել ոչ միայն սրտով, այլև՝ շուրթերով

Տասը պատվիրաններից երրորդը պահանջում է Աստծո անունը զուր տեղը չտալ (Ելք 20:7), սուրբ պահել Նրա անունը, այսինքն՝ զգուշանալ Աստծո անունը պղծելուց և Նրան անպատվելուց: Աստված խոսքով ստեղծեց աշխարհը. «Տիրոջ խոսքով ստեղծվեց երկինքը, և Իր բերանի շնչով՝ նրա բոլոր զորությունները» (Սաղմ. 32:6): Աստված Ինքը կոչվում է Բան, Խոսք. «Սկզբից էր Բանը, և Բանը Աստծո մոտ էր, և Բանը Աստված էր» (Հովհ. 1:1): Բանը՝ Աստծո Խոսքը, մարմնավորվեց, և մեր Փրկիչը դարձավ: Աստծո պատկերը կրողներս պետք է զգուշորեն արտաբերենք յուրաքանչյուր խոսք, առավել ևս Աստծո անունը: Այս պատվիրանն իր արտացոլումն է գտել «Տերունական աղոթք»-ում, որտեղ ասվում է՝ «Սուրբ թող լինի անունը Քո»:  

Ծանր հանցանք է, երբ Աստծո անունը դիտավորությամբ ի չարն է գործածվում և զեղծվում: Իսկ Աստծո անունը զեղծվում է, երբ մարդը հայհոյում է Աստծուն կամ իր նմանին: Հայհոյել կամ անիծել նշանակում է անարգել Աստծուն և Նրա շնորհները: Հայհոյողը ցանկանում է, որ Աստված իր մերձավորին մի չարիք հասցնի: Այդպիսի անձը հեռացնում է իրենից սուրբ ասվածը, ընկնում կրքի ազդեցության տակ և Աստծո անունը գործածում իր ոչ աստվածահաճո ընթացքի համար: «Ով որ կհայհոյի Աստծուն, իր մեղքի պատիժը կկրի, ողջ ժողովուրդը թող քարկոծի նրան» (Ղևտ. 24:15-16),- վկայում է Աստվածաշունչը: Անեծք, հայհոյանք սերմանողը անեծք, հայհոյանք էլ կհնձի: Չմոռանանք, որ Աստված «….հատուցում է յուրաքանչյուրին ըստ իր գործերի» (Հռոմ. 2:6): Ոչ միայն հայհոյական խոսքերի, այլ նաև «մարդիկ իրենց խոսած ամեն դատարկ բանի համար դատաստանի օրը հաշիվ պիտի տան» (Մատթ. 12:36),- ասում է Փրկիչը: Պողոս առաքյալը հռոմեացիներին ուղղված նամակում գրել է. «Օրհնեցե՛ք ձեզ հալածողներին. մի՛ անիծեցեք, այլ օրհնեցե՛ք» (12:14): «Չարի փոխարեն չար մի հատուցե՛ք, ոչ էլ նախատինքի փոխարեն՝ նախատինք. ընդհակառակը, օրնեցե՛ք. Աստված հենց դրա համար կանչեց ձեզ, որպեսզի դուք էլ օրհնություն ժառանգեք» (Ա Պետրոս 3:9):

Աստծո անունն ի չարն է գործածվում և զեղծվում, երբ անձը երդվում է: Մարդիկ, իրենց խոսքը հավաստի դարձնելու, կամ իրենց շահը պաշտպանելու համար, հաճախ երդվում են ամենանվիրական անուններով: Աստծո անունը նվիրական է և չի կարելի այն զուր տեղը հիշատակել՝ սուտ խոսքը իրավացի դարձնելու կամ ինչ-որ անիրավ շահ պաշտպանելու համար: Երբ մարդ փորձում է երդմամբ սուտն իբրև ճշմարտություն ներկայացնել, ապա Տիրոջը վկա է դարձնում ստին՝ անարգելով Նրա անունը: Սուտը սիրո փոխարեն ատելություն է սերմանում՝ մեծապես վնասելով մարդկանց: Տերը զգուշացնում է. «Իմ անունով սուտ երդում մի՛ տվեք և ձեր Տեր Աստծո անունը մի՛ պղծեք: Ես եմ ձեր Տեր Աստվածը» (Ղևտ. 19:12): Սուտ երդման ախտը վարակիչ է: Պետք է խորշել այս սովորությունից, որովհետև, ով մի անգամ փորձում է ճաշակել այս հանցանքը, հեշտությամբ չի ազատվում դրա ճիրաններից: Սուտ երդվողը պղծում է ոչ միայն իր շրթունքներն ու սիրտը, այլև անպատվում է Աստծուն՝ ամենաճշմարտին, ամենասրբին և ամենաարդարին: Երդվողը պետք է հիշի. «Թող ամեն մեկը իր սրտում չարիք չխորհի ընկերոջ դեմ. մի՛ սիրեք սուտ երդումը, որովհետև ես ատեցի այս բոլորը»,- ասում է Ամենակալ Տերը (Զաքարիա 8:17):

Աստծո անունը ի չարն են գործածում նաև նրանք, ովքեր հմայություններ են անում: Հմայել նշանակում է Աստծո անունով մարդկային կարողությունից վեր ինչ-որ բան անել: Նեղության մեջ գտնվողը չպետք է դիմի գրբացին կամ հմայողին, այլ՝ Աստծուն, որովհետև Նա ասում է. «Քո նեղության օրը կանչի՛ր Ինձ, Ես կփրկեմ քեզ, ու դու կփառաբանես Ինձ» (Սաղմոս 49:15): «Ձեր հոգսերը Աստծուն թողեք, որովհետև Նա հոգում է ձեր մասին» (Ա Պետրոս 5:7): Մեզ օգնողը գրբացը, հմայողը, կախարդողը կամ գուշակողը չէ, այլ՝ Աստված:

Գրաբարյան տեքստում այս պատվիրանը այսպես է թարգմանված՝ «մի առնել զանուն Տեառն ի վերայ սնոտեաց», այսինքն՝ սուտ բաների համար Տիրոջ անունը մի՛ գործածիր: Աստծո անվան պատրվակով ճշմարտությունը խեղաթյուրող մարդիկ նրանք են, ովքեր Աստծո անունն են տալիս, բայց միևնույն ժամանակ նույն բերանով զրպարտում են ուրիշին: Երրորդ պատվիրանը խախտում են նրանք, ովքեր Աստծո անունով վարագուրում են իրենց չարագործությունները և իրենց ագահությունը, որկրամոլությունը, սիրուց զուրկ լինելը Սուրբ Գրքի վկայություններով են արդարացնում: «Զգուշացեք սուտ մարգարեներից, որոնք մոտենում են ձեզ ոչխարի կերպարանքով, բայց ներսից հափշտակող գայլեր են» (Մատթ. 7:15): Սուտ խոսելը, խարդախելը ինքնըստինքյան տգեղ է, բայց ավելի տգեղ է, երբ ոչ աստվածահաճո արարքները դիմակավորվում են Աստծո անունով: Արհամարհված մաքսավորին Հիսուս գթաց, իսկ կեղծավոր, մեծամիտ փարիսեցիներին «վա՜յ» ասաց (Մատթ. 23): «Չկարծե՛ք, թե ով որ ինձ «Տե՛ր, Տե՛ր» է ասում, Երկնքի Արքայություն է մտնելու. այլ մտնելու է միայն նա, ով կատարում է կամքը Իմ Հոր, որ երկնքում է» (Մատթ. 7:21): «Երանի՜ նրանց, որոնք սրտով մաքուր են» (Մատթ. 5:8): «Իրենց պտղից կճանաչեք նրանց» (Մատթ. 7:16):

Աստծո անունը իրավացի կերպով ենք տալիս, երբ աղոթում ենք, երբ անկեղծ շնորհակալություն ենք հայտնում Տիրոջը այն ամենի համար, ինչ տվել է մեզ, փառաբանում ենք Նրա անունը՝ Նրա տված բարիքների համար: Աստծուն պետք է հարգել ոչ միայն սրտով, այլև՝ շրթունքներով, հարգել Նրան ոչ միայն բարեպաշտ մտածողություններով, այլև սուրբ խոսքով և աստվածահաճո արտահայտությամբ, քանի որ խոսքը Աստծո կողմից մարդուն տրված մեծ շնորհ է, որ պետք է ծառայի նրա փրկությանը:

 

 

Կազմեց Գայանե Սուգիկյանը

 

19.05.20
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․