Դատելու մասին

Հայր Անտոնիոսը մարգարեացավ հայր Ամոնի մասին և ասաց. «Դու մեծապես կառաջադիմես Աստծո երկյուղի մեջ»: Հանեց նրան իր սենյակից դուրս, ցույց տվեց մի մեծ ժայռ և ասաց նրան. «Հայհոյի՛ր այս վեմին, ապտակի՛ր և հարվածի՛ր դրան»: Եվ նա այդպես արեց: Ասաց նրան հայր Անտոնիոսը. «Քեզ որևէ բան ասա՞ց այդ վեմը»: Նա ասաց` ո՛չ: Անտոնն ասաց. «Դու նույնպես ապագայում պետք է հասնես այդ չափին»: Եվ այդպես էլ եղավ, քանզի այնպիսի գերազանցության հասավ հայր Ամոնը, որ իր անմեղության շնորհիվ բնավ մոռացավ` ինչ բան է չարությունը: Իսկ երբ նա եպիսկոպոս դարձավ, նրա մոտ մի կույս բերին, որ հղի էր, և ասացին. «Սրա վրա ապաշխարության կարգ սահմանի՛ր, հա՛յր»: Իսկ նա խաչակնքեց նրա որովայնը և պատվիրեց տալ նրան երկու կտավ և ասաց. «Միգուցե ճանապարհ գնալիս մեռնի ինքը կամ զավակը, և պատանք չգտնվի նրանց համար»: Իսկ նրանք ասացին. «Ի՞նչ ես անում, հա՛յր, դրան պատժի կանոն սահմանի՛ր»: Իսկ նա ասաց. «Դուք էլ եք տեսնում, եղբայրնե՛ր, որ նա մահամերձ է, ես ի՞նչ անեմ սրան»: Եվ արձակեց նրան:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016