Գրքեր

Եկեղեցին մեր փրկության տապանն է

Քրիստոնեական կյանքի հիմքը եկեղեցին է՝ Քրիստոսի մարմինը, որի գլուխը Քրիստոսն է (Եփեսացիներ 5:23):

«Ո՞վ իրականում կարող էր բաժանել և միմյանց հետ բնական միությունից բռնի կերպով անջատել նրանց, ովքեր մեկ սուրբ մարմնի միջոցով կապված են ի Քրիստոս միությամբ: Չէ որ եթե «բոլորս այդ միակ հացից ենք վայելում», ապա բոլորս մեկ մարմին ենք կազմում» (Ա Կորնթացիներ 10:17), քանզի Քրիստոս չի կարող բաժանվել: Դրա համար եկեղեցին կոչվում է Քրիստոսի մարմին, իսկ մենք, ըստ Պողոս առաքյալի ըմբռնման՝ առանձին անդամներ (Ա Կորնթացիներ 12:27): Մենք բոլորս, սուրբ մարմնի միջոցով միանալով Քրիստոսի հետ, իբրև Նրա՝ միակի և անբաժանելիի ստացողներ մեր մարմիններում, պետք է համարենք, որ մեր անդամներն առավելաբար Նրան են պատկանում, քան մեզ»,- ասել է Սբ. Կյուրեղ Ալեքսանդրացին:

Մեր Տերը նշել է եկեղեցու անխորտակելի զորության մասին, որ անգամ մահն իր ամբողջ զորությամբ չի կարող հաղթահարել նրան (Մատթեոս 16:18):

Եկեղեցու հայրերը եկեղեցին անվանում են փրկության տապան, առանց որի անհնար է հասնել հավիտենական կյանքի նավահանգիստը: Ապրել որպես քրիստոնյա՝ նշանակում է անտարբեր չլինել այս փրկության տապանի հանդեպ, որ աստվածահիմն է: Հարկ է չնմանվել Նոյի ժամանակվա մարդկանց, ովքեր, անտարբեր լինելով, շարունակ ծաղրում էին փրկության տապանը կառուցողներին՝ Նոյին և իր ընտանիքին:

Եթե Նոյը զգուշացնում էր մարդկանց աշխարհակործան ջրհեղեղի մասին, փրկության միջոց բերելով միայն տապանը, ապա Քրիստոսի առաքյալները, եկեղեցու հայրերը և այսօր էլ հոգևորականները մարդկանց զգուշացնում են հավիտենական մահվան մասին՝ փրկության միջոց բերելով եկեղեցին:

Դարեր շարունակ եկեղեցին որպես հարազատ մայր կանչում է իր զավակներին, անդադար հիշեցնելով փրկության դեղի՝ Քրիստոսի Մարմնի և Արյան՝ Սուրբ Հաղորդության մասին. «Առե՛ք, կերե՛ք, սա Իմ մարմինն է» և «Բոլորդ էլ խմե՛ք սրանից. սա Իմ Արյունն է, որով նոր ուխտ է կնքվում Աստծո հետ և որը շատերի համար թափվում է իրենց մեղքերի թողության համար» (Մատթեոս 26:26-28):

Եղիշեն մեզ հիշեցնում է. «Մեր հայրը Սուրբ Ավետարանն է, իսկ մայրը՝ Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցին»: Չմոռանանք, որ քրիստոնյան երկու ծնունդ ունի՝ մարմնավոր և հոգևոր: Մայր եկեղեցի… եկեղեցին մեր մայրն է դառնում հոգևոր ծննդյամբ՝ մկրտությամբ, որից հետո էլ Մայրը չի դադարում իր զավակներին խնամելուց: Մեղքի մեջ ընկած Իր զավակներին անդադար հորդորում է ապաշխարությամբ և Սուրբ Հաղորդությամբ վերականգնել նախկին ուրախությունն ու մաքրությունը:

Քրիստոնյա մի գրող ասել է, որ ահռելի տարբերություն կա հավատավորի և անհավատի միջև, ինչպես օրինակ՝ արձանի և կենդանի մարդու միջև: Հնարավոր է, որ արձանը շատ գեղեցիկ լինի, քան մարդը, բայց միևնույն է այն մնում է քար կամ այն նյութը, որից այն կերտել են: Մարդը կարող է բարետես չլինել, բայց նրա մեջ կա մի բան, որ փայլում է աստվածային լույսով: Ապա գրողը շարունակում է, որ երբ անհավատը հանդիպում է հավատավորին, նա պետք է որ կանգ առնի և բացականչի. «Ի՞նչ պատահեց, ես սպասում էի հանդիպել արձանի, իսկ իմ առջև արձան է, որ կենդանացավ, շարժվում է, ես նրանից ստանում եմ այն, ինչ երբեք նախկինում չէի տեսել»: Այս օրինակի համաձայն էլ Աստված եկեղեցու միջոցով կենդանացնում է մեղքի մեջ մեռած մարդուն՝ նրա համար փրկության ուղի հարթելով դեպի ճշմարիտ Լույսը: Այդ պատճառով է առաջանում տարբերությունը հավատավորի և անհավատի միջև, երբ վերջինիս կյանքում բացակայում է Աստված և եկեղեցին:

Սբ. Իրինեոս Լիոնացին հորդորում է. «Պետք չէ այլոց մոտ փնտրել ճշմարտությունը, որը դյուրությամբ կարելի է ստանալ Եկեղեցուց, քանզի առաքյալները, ինչպես մեծահարուստը գանձարանի մեջ, նրա մեջ լիովին հավաքել են այն ամենը, ինչ վերաբերում է ճշմարտությանը, ուստի ամեն ցանկացող վերցնում է նրանից կյանքի ջուրը: Նա է հենց կյանքի դուռը…»:

 

Կարինե Սուգիկյան

14.04.15
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․