Գրքեր

«Գիտությունը հպարտացնում է»

Շատ դեպքերում արտաքին կրթությունը վնաս է հասցնում, որովհետև մարդու մեջ իր մասին մեծ կարծիք, «մեծ գաղափար» է զարգացնում: Իսկ հետո այդ գաղափարը պատնեշ է դառնում, որը Աստծո շնորհին խոչընդոտում է մարդուն մոտենալ: Իսկ երբ մարդը մի կողմ է նետում մեծամտությունը՝ կեղծ գաղափարն իր մասին, ապա մեր բարի ու հարուստ Հայրը նրան Իր լուսավոր աստվածային գաղափարներով է հարստացնում: Իսկ եթե խեղճ մարդն իր մասին մեծ կարծիք ունի, և այդ կարծիքը պահում է իր գլխում, ապա այդպես էլ մեծագլուխ է մնում, և Աստծո շնորհը, Սուրբ Հոգին չի ճանաչում: Այսինքն վտանգ կա, որ շատ գիտելիքները «կուռցնեն» նրա գլուխը՝ փուչիկի վերածելով: Եվ այնժամ մարդուն կա՛մ օդում փուչիկի պես պայթելու վտանգն է սպառնում (շիզոֆրենիայից), կա՛մ (հպարտությունից) գետին ընկնելու ու ջարդուփշուր լինելու վտանգը: Ուրեմն, գիտելիքը պետք է Աստծո երկյուղին հետևի և գործերի հետ ձեռք-ձեռքի տված ընթանա, որպեսզի հավասարակշռությունը պահի: Մեն միայն գիտելիքը վնասում է:

Երբ ես եսասիրությունից մղված որևէ բան եմ ասում, որպեսզի հիանան ինձնով, որովհետև ինչ որ բան ուրիշներից ավելի լավ եմ մտածել, ապա գործի են դրվում հոգևոր օրենքները, որպեսզի սթափվեմ: Սակայն մշտապես տեղի ունեցող նման եսասիրական ինքնացուցադրումը վնաս է հասցնում մարդուն: Երբ թարթիչը աչքն է ընկնում, մի քիչ գրգռում է այն: Սակայն, մշտապես աչքի մեջ ընկնելով՝ ուժեղ բորբոքում է առաջացնում: Այդպես էլ այստեղ է հոգևոր «բորբոքում» առաջանում: Եթե մարդը զուրկ չէ մտային ունակություններից և հեշտորեն է կարողանում որևէ գործ գլուխ բերել, ապա պետք է Աստծո առջև երեսնիվայր փռվի և օր ու գիշեր շնորհակալություն հայտնի Նրան, որ իրեն խելք է տվել, և ինքը կարող է առանց հոգնելու իր գործը կատարել: Մի՞թե կարելի է շնորհակալություն չհայտնել Աստծուն:

- Հա՛յր, իսկ եթե մարդը կարծում է, որ ոչինչ չի կարողանում գլուխ բերե՞լ:

- Ուրեմն բանսարկուն նրան հակառակ կողմից է գայթակղում: Մի անգամ ուղտին հարցրեցին. «Ո՞ր ճանապարհն է քեզ ավելի շատ դուր գալիս՝ բլրի վրայո՞վ, թե՞ տակով»: «Իսկ հարթ տեղանքն ո՞ւր կորավ»,- ի պատասխան հարցրեց ուղտը:

Բանականությունից զուրկ մարդիկ ավելի լավ վիճակում են գտնվում: Մեզ բանականություն է տրվել, որպեսզի ավելի լավ վիճակում լինենք մե՛նք՝ բանականներս, բայց հարց է առաջանում՝ մենք ինչպե՞ս ենք այն օգտագործում: Մեզնից հաշիվ են պահանջելու դրա համար: Աստված ամեն ինչ որքա՜ն իմաստուն կերպով է դասավորել: Նրանք, ովքեր բանականություն չունեն՝ ուրախ են և մյուս կյանքում էլ ավելի լավ դրության մեջ կլինեն, իսկ նրանք, ովքեր շատ խելք ունեն՝ տանջվում են:

- Հա՛յր, իսկ մտավոր թերզարգացած մարդիկ մյուս կյանքում թերարժեք չե՞ն լինի:

- Վերջնական արդյունքում և՛ «շատ ուղեղը» և՛ «քիչ ուղեղը» հավասարապես հողի կվերածվեն: Այնտեղ՝ Երկնքում, միտքը կլինի: Երկնքում սուրբ աստվածաբանները ավելի շահավետ դիրքում չեն լինի Աստծուն ճանաչելու առումով, քան նրանք, ովքեր այս կյանքում մտավոր թերզարգացած են եղել: Հնարավոր է նաև, որ Արդարամիտ Աստված վերջիններին ավելի շատ բան տա, որովհետև այս կյանքում նրանք շատ բաներից են զրկված եղել:

 

 

Հայր Պաիսիոս Աթոսացու «Ցավով և սիրով՝ ժամանակակից մարդու մասին» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

09.09.17
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․