Հայաստան և Արցախ աշխարհի խաղաղությանն ուղղված երիտասարդների ուխտի ուղին

Անցողիկ այս աշխարհը կարիք ունի իրական խաղաղության և մխիթարության, ինչը հնարավոր չէ ձեռք բերել ո՛չ փառքի, ո՛չ հարստության և ո՛չ էլ հաճույքների միջոցով: Իրական խաղաղության աղբյուրը Աստված է: Աստվածորդին, Իր խոսքն ուղղելով Իր հետևորդներին, ասում է. «Խաղաղություն եմ թողնում ձեզ, Իմ խաղաղությունն եմ տալիս ձեզ, ձեզ չեմ տալիս այնպես, ինչպես այս աշխարհն է տալիս, ձեր սրտերը թող չխռովեն, և չվախենաք» (Հովհ 14:27):

Հայաստան և Արցախ աշխարհի խաղաղությանն էր ուղղված Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու «Զորավոր» երիտասարդաց միության հերթական ուխտագնացությունը: Օգոստոսի 1-ին երիտասարդները, ԱՀԹ առաջնորդական փոխանորդ Գերաշնորհ Տ. Նավասարդ արք. Կճոյանի օրհնությամբ, ուղևորվեցին Գուգարաց թեմի սրբավայրեր: Մինչ ճանապարհ ընկնելը «Զորավոր» երիտասարդաց միության հոգևոր պատասխանատու Տեր Վահան քահանա Առաքելյանն օրհնեց երիտասարդներին: Նրանց աղոթքի ուղին հագեցած էր տարբեր թեմաների վերաբերյալ ծավալված հոգևոր զրույցներով:

Առաջին սրբավայրը, որտեղ երիտասարդները միասնական աղոթքի կանգնեցին, Սուրբ Պատարագին մասնակցելով, Սանահինի վանական համալիրն էր (10-րդ դ.): Պատարագիչը՝ վանքի հոգևոր սպասավոր Տեր Մասիս քահանա Առաքելյանը, քարոզին անդրադառնալով աղոթքի կարևորությանը, մասնավորաբար ասաց. «Որքան կարևոր է ծնողի ու զավակի միջև եղած երկխոսությունը, այնքան էլ կարևոր է Երկնավոր Հոր և Իր զավակների միջև եղած երկխոսությունը: Պատկերացնենք, թե որքան է ցավում Երկնավոր Հոր սիրտը, երբ Իր զավակները մոռացության են մատնում Իրեն՝ ընկնելով աշխարհիկ հաճույքների և հույժ պատրանքների հետևից: Ուստի գիտակցենք մշտական աղոթքի կենսունակությունը և խորհենք, թե բավարար չափո՞վ ենք զրուցում մեր Երկնավոր Հոր հետ»:

Ս. Պատարագի ավարտին Տեր Մասիսը հոգեհանգստյան կարգ կատարեց՝ ի հիշատակ Արցախյան գոյամարտում նահատակված զինվորների: Արարողությունից հետո Տեր Հայրը երիտասարդ ուխտավորներին ներկայացրեց Սանահին վանական համալիրի պատմությունը: Այնուհետև երիտասարդները համախմբվեցին սիրո ճաշի շուրջը: Հաջորդ սրբավայրը, որ կրկին միասնական աղոթքով համախմբեց երիտասարդաց միության անդամներին, Հաղպատի վանական համալիրն էր (10-րդ դ.):

Ինչպես մի քանի վառված մոմերի միջոցով փարատվում է խավարը և շուրջբոլորը ջերմություն տարածվում, այնպես էլ Քրիստոսի հետևորդների հավատն ու միասնական աղոթքը մեծ ուժ և զորություն ունի: Այս ճշմարտության մասին Սուրբ Գիրքը բազմիցս է վկայում: Քրիստոս բուժեց անդամալույծին՝ տեսնելով նրա չորս ընկերների հավատքը: Իրենց ամուր և անհողդողդ հավատի շնորհիվ նրանք ստացան իրենց ակնկալածը (Մատթ. 9:1-9): Երբ Պետրոս առաքյալը ձերբակալվեց և բանտում հսկողության ներքո էր, եկեղեցին անդադար աղոթում էր նրա համար: Եվ միասնական աղոթքի պատասխանը չուշացավ. Աստված հրեշտակի միջոցով կրկնակի շղթաներով կապված Պետրոսին ազատեց բանտից (Գործք Առ. 12):

Քրիստոս Իր հետևորդներին կոչեց միասնական աղոթքի. «Ուր երկու կամ երեք հոգի հավաքված լինեն Իմ անունով, այնտեղ եմ Ես, նրանց մեջ» (Մատթ. 18:20): Աստծուն հաճելի է միաբան և ապրումակցող հոգին: Երբ սուրբ օրով սուրբ վայրում Սուրբ Պատարագին մասնակից քրիստոնյաները միասնական աղոթք են հղում առ Աստված, նրանց աղոթքին միանում են նաև հոգևորականների, սրբերի և հրեշտակների աղոթքը: Ս. Հովհան Ոսկեբերանն ասել է. «Կարող ես տանն էլ աղոթել, բայց այդ աղոթքը չունի այն մեծ ուժը, քան եկեղեցում ասված աղոթքը, երբ եկեղեցու ողջ մարմինը հոգևորականների ներկայությամբ միաբան և միաձայն ներում է հայցում Տիրոջից՝ ազգի աղոթքը Երկինք առաքելով»:

Կարինե Սուգիկյան