Հոգու լույսը

- Ինչո՞ւ են որոշ մարդկանց մասին ասում, որ նրանք լուսավոր հոգի ունեն, իսկ մյուսների մասին՝ մութ,- հարցրեց դուստրը,- չէ՞ որ անհնար է մարդու հոգին տեսնել: Մարդիկ կարող են ձևացնել:

Մայրը պատասխանեց.

- Երբ լուսավոր հոգով մարդու ես հանդիպում, դու էլ ես լուսավորվում: Եթե հոգու ինչ-որ ցավ ունես, ապա այն հանդարտվում է նման մարդու կողքին: Այդպիսի մարդն ամրացնում է Աստծո հանդեպ ունեցած հավատդ, քո հանդեպ հավատդ, դու լուռ ուրախություն ես զգում և երջանկության հույս, ուզում ես բոլորին սիրել և բարիք գործել...

- Իսկ եթե մարդն ամեն ինչ կարծես թե ճիշտ է ասում, բայց ես սկսում եմ ինձ վատ զգալ նրա ճշտությունից, թևաթափ եմ լինում և կյանքը մի տեսակ խավար է թվում, նշանակում է, որ այդ մարդը չար է ու կեղծավո՞ր:

- Ոչ, աղջի՛կս: Նշանակում է, որ այդ մարդու հոգում լույսի պակաս կա: Որ այդ մարդը դժբախտ է, և քեզ հետ շփվելով, առանց գիտակցելու, իր դժբախտությունը քեզ հետ է կիսում:

- Ու ի՞նչ պետք է անեմ այդ դեպքում:

- Ինքդ լուսավորիր այդ մարդուն: Եվ որքան շատ ջանաս լուսավորելու համար, այնքան շատ լույս կտրվի քեզ: Հիշի՛ր, լույսը ոչ միայն Աստծո ու հավատի մասին խոսակցություններն են, այլև ժպիտը, բարի խոսքը, սատար կանգնելն ու օգնությունը:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի