Ինչո՞ւ այդպես պատահեց

Թագավորի ճարտարապետը գնում է պալատ: Ճանապարհին արքայի իմաստուն խորհրդականին է հանդիպում և հարցնում.

- Ինչո՞ւ այդպես պատահեց:

Իմաստունը պատասխանում է.

- Երբ գետի ափին թագավորի համար դղյակ կառուցեցիր, տարբեր մարդկանց միջոցով զգուշացրեցի, որ այդտեղ չկառուցես, բայց չլսեցիր: Երբ գետի հունը լեռներում փակեցիր և փորձեցիր ջրամբար դարձնել, դարձյալ այլ մարդկանց միջոցով քեզ զգուշացրեցի, որ գետի հոսքը չփակես, բայց շարունակեցիր չլսել և ջրամբարը մեծացնել: Երբ հորդառատ անձրևներ եկան, ջրամբարը փլուզվեց, և վարարած գետի հեղեղը թագավորի դղյակը քշեց, տարավ:

Ճարտարապետը մտորում է, այնուհետև հարցնում.

- Իսկ ինչո՞ւ է թագավորը քեզ այստեղ ուղարկել:

Իմաստունը պատասխանում է.

- Որպեսզի այս անգամ անձամբ զգուշացնեմ, որ դադարես նորից մտածել գետի ափին դղյակ և ջրամբար կառուցելու մասին, քանի որ զայրացած թագավորը հիմա քեզ դրա համար կբանտարկի, այլ ոչ թե խնդրանքդ կիրագործի:

Ճարտարապետը ձեռքը թափահարում է և շարունակում իր ճանապարհն` ասելով.

- Այս անգամ թագավորին խնդրելու եմ, որ ոչ միայն նրա համար դղյակ կառուցեմ գետի ափին, այլև՝ ինձ համար մի շքեղ տուն:

Սակայն պալատում զինվորներն արդեն սպասում էին, որպեսզի նրան ձերբակալեն և բանտարկեն:

Երբ միևնույն սխալը շարունակում ես՝ այն սովորույթ է դառնում, այնուհետև՝ մոլություն և կիրք: Այդժամ սկսում են գործել կանխարգելիչ հոգևոր օրենքները, որպեսզի հոգիդ վերջնական կործանման չենթարկես:

Հովհաննես Մանուկյան