Իրական տերը

Մի մեծահարուստ հարցրեց իմաստունին.

- Ասա՛ ինձ, հարգելի՛ս, եթե այդքան խելացի ես, ապա ինչո՞ւ հարուստ չես:

Իմաստունը նրա ոսկով ասեղնագործած թանկարժեք կապային դիմելով՝ ասաց.

- Հասկանո՞ւմ ես, հարգելի՛ կապա, իմ հարստություննը ներքուստ է, այլ ոչ թե՝ արտաքուստ: Երբ քո տերը քնում է, ո՛չ քեզ է իր հետ վերցնում, ո՛չ՝ իր ծառաներին, ո՛չ՝ ոսկի կամ մեկ այլ բան: Եվ եթե նա երազում տեսնի իր հետևից վազող վագրի, ապա ստիպված կլինի վախից փախչել վագրից, այլ ոչ թե ծառաներին օգնության կանչել: Միայն արագ վազելու հմտությունը կփրկի նրան երազում: Իսկ եթե երազում տեսնի, որ սառչում է սառնամանիքից, նա կդողա և չի կարողա ծածկվել քեզնով՝ տաք կապայով: Նրան սառնամանիքից կփրկի կրակ ստանալու հմտությունը: Իրական հարստությունը մեր կարողություններն են: Նրանք մեր ներսում են, իսկ արտաքուստ միայն դրանց դրսևորումն է:

Հարուստը, ապշած, որ իմաստունն իր կապայի հետ է խոսում, այլ ոչ թե իր, բացականչեց.

- Դու իսկական խենթ ես: Ինչպե՞ս կարելի է իմ կապայի հետ խոսել և ինձ՝ դրա տիրոջը չտեսնել:

Իմաստունը ժպտալով պատասխանեց.

- Մարդկանց մեծամասնությունը հենց այդպիսին է: Նրանք խոսում են մարմինների հետ և չեն տեսնում նրանց տերերին:

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը