Իսկ հետո ի՞նչ

Մի կենսուրախ երիտասարդ գնաց հոր մոտ և ասաց.

- Հայրի՛կ, ուրախացիր ինձ հետ, քանի որ համալսարան եմ ընդունվել: Իրավաբան եմ դառնալու: Վերջապես գտա երջանկությունս:

- Շատ լավ է, որդի՛ս,- պատասխանեց հայրը,- նշանակում է այժմ ուզում ես ջանասիրաբար սովորել: Իսկ հետո ի՞նչ ես անելու:

- Չորս տարուց դիպլոմս գերազանցությամբ կպաշտպանեմ և կավարտեմ համալսարանը:

- Իսկ հետո ի՞նչ,- չէր նահանջում հայրը:

- Հետո շատ կաշխատեմ, որպեսզի հնարավորինս շուտ ինքնուրույն փաստաբան դառնամ:

- Իսկ հետո՞:

- Հետո կամուսնանամ, ընտանիք կկազմեմ, երեխաներիս կմեծացնեմ, կօգնեմ նրանց  կրթություն և լավ մասնագիտություն ստանալ:

- Իսկ հետո՞:

- Հետո վաստակած հանգստի կանցնեմ՝ ուրախանալով զավակներիս երջանկությամբ և վայելելով խաղաղ ծերությունս:

- Իսկ հետո ի՞նչ է լինելու:

- Հետո՞,- մտասուզվեց մի պահ երիտասարդը:- Դե ոչ ոք հավերժ չէ աշխարհիս երեսին: Հետո երևի բոլորի պես կմեռնեմ:

- Իսկ հետո ի՞նչ պիտի լինի, թանկագի՛ն զավակս, հետո՛,- հարցրեց ծերունի հայրը:

Որդին ավելի խորը մտասուզվեց և անվստահորեն ասաց.

- Շնորհակալ եմ, հա՛յր: Հասկացա: Մոռացել եմ գլխավորը…

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը