Գրքեր

Ժլատ վանականը

Հունական վանքերից մեկում ընդունված էր ծանր աշխատանքի դիմաց մի փոքր գումար տալ եղբայրներին: Վանականները եղբայրներ են կոչվում, քանի որ մեծ ընտանիքի պես են ապրում վանքում: Շատ վանականներ ցանկանում էին շատ աշխատել, որպեսզի ստացած գումարն աղքատներին բաժանեն: Միայն մի վանական կար, ով այլ կերպ էր վարվում: Ոչ ոք երբևէ չէր տեսել, որ նա գոնե մի աղքատի ողորմություն տար: Եվ նրան Ժլատ անվանեցին: Տարիներն անցնում էին և ամեն ինչ նույնն էր մնում: «Համա՜ թե ժլատն է»,- մտածում էին մյուս վանականները: Բայց եկավ Ժլատ կոչված վանականի մյուս կյանք փոխադրվելու ժամանակը, և նա մահացավ: Երբ հարակից գյուղերում իմացան Ժլատի մահվան մասին, բոլոր բնակիչները դեպի մենաստան ուղևորվեցին՝ ննջեցյալին հրաժեշտ տալու: Բոլորը սգում էին Ժլատի մահը, իսկ եղբայրները շատ էին զարմացել:

- Այդ մարդը ձեզ ի՞նչ լավ բան է արել: Ինչո՞ւ եք սգում նրա մահը,- հարցրեցին նրանք:

Գյուղացիներից մեկը պատասխանեց.

- Նա ինձ փրկեց:

Մյուսը ավելացրեց.

- Ինձ նույնպես:

Գյուղացիները օր ու գիշեր աշխատում էին, որպեսզի կերակրեին իրենց երեխաներին: Բայց առանց եզի դժվար է հողը վարել, իսկ եթե ընտանիքում եզ կար, ապա երեխաներն արդեն առանց հացի չէին մնում: Եվ ահա, Ժլատ կոչված վանականը փողը հավաքում էր և ամենաաղքատ ընտանիքների համար եզներ գնում: Այդպես նա փրկում էր նրանց սովից և չքավորությունից: Որքա՜ն էին զարմացել բոլոր նրանք, ովքեր վանականին ժլատ էին համարում:

Ինչպե՞ս կարելի է առանց իմանալու հետևություններ անել: Չէ՞ որ Քրիստոս ասաց. «Մի դատեք»:

 

Հայր Պաիսիոս Աթոսացի

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

18.05.23
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․