Ժուժկալություն

Հայր Պիմենը պատմեց հետևյալը. «Երբ պտղակութից վերադարձանք Սկյութիա, Ալեքսանդրիայից մեզ ամենքիս համար մի­մի դորակ ձիթապտղի ձեթ բերին՝ որպես պտղաբաժին, իսկ դորակների բերանները սվաղած էին կրով: Երբ դարձյալ  եկավ հնձի ժամանակը, ինչ ավելացել­մնացել էր, բոլորը բերին  և դրին  եկեղեցում: Ես իմ դորակի բերանը չէի բացել, այլ փոքրիկ ծակ էի բացել ասեղով, և ինքս իմ մեջ պարծենում էի, որպես թե մեծ բան էի արել: Երբ մյուս եղբայրները բերին իրենց դորակները նույնությամբ` կիրը անխաթար, իսկ իմը` ծակված, այնպիսի ամոթ ապրեցի, կարծես պոռնկության մեջ ընկած լինեի»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016