Կատարյալ առաքինության մասին

Հայր Դիմակրատոսն ասաց. «Եթե հագնենք երկնավոր հան­դերձները, մարմնից դուրս գալու օրը մերկ չենք լինի այդ հանդերձնե­րից: Ի՞նչ պետք է անենք, եղբայրներ, քանզի լսելու ենք այն սոսկալի խոսքը, որ ասում է. «Հանե՛ք, դո՛ւրս գցեք դրան արտաքին խավար: Այնտեղ կլինի լաց և ատամների կրճտում» (հմմտ. Մատթ. ԻԲ, 13): Որ­քա՜ն ամոթ ու խայտառակություն կլինի մեզ, որ այսքան տարի այս տեսակի ու կարգի զգեստներ կրելով` ընտրության ժամին հարսան­յաց հանդերձներից մերկ լինենք և դուրս գցվենք: Ո ՜վ սարսափ. ինչ­պիսի՜ ահ ու դող կգա այնժամ մեզ վրա, ինչպիսի՜ զղջում կհամակի մեզ, ինչպիսի՜ զարհուրանքով կբռնկվենք, երբ մեր կարգակից հայրե­րին և եղբայրներին տեսնենք հարսանյաց փառք ու պատիվների մեջ, իսկ մեզ՝ անողորմ հրեշտակների ձեռքում տանջանքների մատնված: Ինչպիսի՜ տրտմությամբ պիտի լցվեն հայր Անտոնիոսն ու հայր Ամոն Նիտրացին, հայր Պողոս Փոտեցին ու Ամոն Արաբացին, Մակարիոս Ալեքսանդրացին ու Որսիսիոս Իթիղոնեցին, Մովսես Թեբայիտացին, Ամոն Քերենիտացին և բոլոր սուրբ հայրերն ու արդարները: Ինչպիսի՜ տրտմությամբ ու հառաչանքներով պիտի գալարվեն, երբ իրենք վեր` երկինք պիտի հրավիրված լինեն, իսկ մեզ հրմշտելով՝ արտաքին խա­վարը պիտի հանեն»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016