Մարդկային թշվառության աղբյուրը Աստծուց հեռու կյանքն է

Մարդն արարվել է, որպեսզի ճանաչի Իր Արարչին, Նրանով հաղորդ դառնա իրական ուրախությանը և իրական կյանք ունենա: Նա, ով Աստծուց հեռու այլ կյանք է փնտրում, բախվում է թե՛ իր միջավայրի, թե՛ իր մերձավորների և թե՛ իր հետ: Ինչպես ասում է Հակոբոս առաքյալը. «Ցանկանում եք շատ բաներ, բայց չեք կարող ունենալ, ուստի և սպանում եք: Նախանձում եք, բայց չեք կարող ձեռք բերել. և ահա կռվում եք ու պայքարում: Ձեր ուզածը չեք ունենում, որովհետև չեք խնդրում Աստծուց. կամ խնդրում եք և Աստված չի տալիս, որովհետև վատ նպատակով եք խնդրում՝ ձեր հաճույքներին ծառայեցնելու համար» (Հակոբ. 4:2-3): Վատնելով ճշմարիտ կյանքի նպատակը՝ դեպի Աստված ընթանալը՝ մարդը ձգտում է կեղծ նպատակների: Մերժելով աստվածային նախախնամությունը՝ մարդիկ, իշխանատենչությամբ տարված, անվերջ թշնամանում են միմյանց հետ: Մարդկային թշվառության աղբյուրը Աստծուց հեռու կյանքն է: Քանի դեռ մարդն ընդդիմանում է Իր Արարչին, նա դատապարտված է անհաշտության Աստծու, իր մերձավորների և ինքն իր հետ:   

Բոլորին հայտնի է, որ բնության մեջ ամեն ինչ փոփոխվում է և չկա մի բան, որ գտնվի հանգստի մեջ: Եթե ֆիզիկական աշխարհում առկա շարժումներն ակնթարթ անգամ կանգ չեն առնում, նույնն է կատարվում նաև հոգևոր աշխարհում, հոգում տեղի ունեցող անդադար շարժումներն ուղղված են դեպի հավիտենական կյանք: Մարդու հոգևոր աճը նրա ընթացքն է դեպի Աստված: Մարդկային հոգին նման է օտարականի, որ տոթ եղանակին ճամփորդում է անապատով, զգում է տանջող ծարավ, փնտրում է ջուր, բայց չի գտնում, նայում է շուրջբոլորը և չի տեսնում ոչինչ, որ ինչ-որ չափով կհագեցնի իր ծարավը: Մարդկային հոգին չի հագենում ժամանակավոր ոչ մի բանով, անընդհատ կառչում է նյութականից և ի վերջո հասկանում, որ ամեն ինչ ունայն է և ինչ-որ բանի ծարավը շարունակում է տանջել իրեն: Հոգու ծարավի մեջ գտնվող անձի համար Քրիստոսի ուսուցումները նույնն են, ինչ անապատում ճամփորդողի համար ջրի աղբյուրը և նույնիսկ ավելին: Եթե ջուրը հագեցնում է մարմնի ծարավը ժամանակավորապես, ապա Աստծու խոսքը հագեցնում է անմահ հոգու ծարավը հավիտենապես:

«Քանզի երկու չարիք գործեց Իմ ժողովուրդը. Ինձ՝ կենաց ջրի աղբյուրիս, լքեց և իր համար ծակ փոսեր փորեց, որոնք ջուր չեն կարող պահել» (Երեմ. 2:13): Երեմիա մարգարեի միջոցով ասված Տիրոջ այս խոսքերը բնականաբար չեն վերաբերում միայն այդ ժամանակաշրջանին և միայն հրեա ազգին,  ինչպես մի՛ սպանիր, մի՛ գողացիր և մյուս պատվիրանները բոլոր ժամանակների և բոլոր ազգերի համար է: Հայրաբանական գրականությունը շեշտում է, որ մարդը հասել է այնպիսի անմտության, որ լքել է կենդանի ջրի Աղբյուրին և ջրամբար է փորում այրվող քարածխի վրա: Մարդիկ, մոռանալով Աստծուն, որ բոլոր բարիքների Աղբյուրն է, չարի միջոցով բարիք են փնտրում չարիքի մեջ: Հնարավո՞ր է ջուր փնտրել կրակի մեջ, ցորեն՝ ավազի մեջ: Եվ առավել ևս հնարավոր չէ երջանկություն և խաղաղություն փնտրել մեղքի և անաստվածության ջրհորում:

Աստծուց հեռու՝ մեղսալից  կյանքով ապրողների մասին Եսայի մարգարեն ասել է. «Իսկ անօրենները պիտի ծփան ծովի նման և հանգիստ չգտնեն, ու նրա ջրերը պիտի անհետանան՝ կավի հետ խառնվելով: Ամբարիշտների համար խաղաղություն չկա»,-ասում է Տերը» (Եսայի 57:20): Եթե հավատավորներին և արդարներին Աստված խոստանում է խաղաղություն, ուրախ ու լուսավոր հանգիստ՝ որպես մաքուր խղճի և պատվիրանապահության պտուղ, ապա անհավատներին և մեղսագործներին, մարգարեի խոսքի համաձայն, սպասվում է հակառակը՝ շփոթված հոգու տանջալից վիճակ, որ հիշեցնում է ալեկոծող ծովը: Վերջիններիս մռայլ հոգեվիճակն արտահայտվում է նրանց խոսքում, արարքներում՝ նման պղտորված ծովի ալիքներին, որ աղբ են նետում ափ:

Մարդ կարող է խաղաղություն ձեռք բերել միայն Քրիստոսով, Ով հանուն մարդկության փրկության խաչվեց և հարություն առավ մեռելներից: «Քրիստոս՝ որպես միջնորդ հանդես գալով, հաշտեցրեց մարդկանց Աստծու հետ, իսկ ինչպե՞ս Նա հանդես եկավ որպես Միջնորդ: Նա ընդունեց Իր վրա պատիժը, որ մարդիկ պետք է կրեին և համբերեց տանջանքներին ու չարչարանքներին: Ուզո՞ւմ ես իմանալ՝ ինչպես Նա ընդունեց դա իր վրա: «Քրիստոս Օրենքի այդ անեծքից ազատեց մեզ՝ մեր փոխարեն Ի՛նքը դառնալով անեծքի առարկա, որովհետև Օրենքի գրքում գրված է. «Անիծյալ է նա, ով կախվում է փայտից» (Գաղ. 3:13): Տեսնո՞ւմ ես՝ ինչպես Նա ընդունեց Երկնքից սպառնացող պատիժը, ինչպես ամեն ինչ արեց, որ դադարեցնի թշնամությունը և Արարչից հեռացածներին մոտեցնի Արարչին»,- ասել է Ս. Հովհան Ոսկեբերանը:

Պատկերացնենք մեկին, որ ծանր հանցանք է գործել և հետապնդման մեջ է, գուցե նա իր սառնասրտության պատճառով չանհանգստանա, բայց միևնույն է նա վտանգի մեջ է և իրեն սպասում է իր հանցանքի դիմաց հատուցում: Նույն վիճակում է նաև անզղջում մեղավորը, թեև իրեն լավ է զգում, բայց Աստծու հետ չունի խաղաղություն և իր գործերի դիմաց իրեն սպասում է հատուցումը: Աստված ընդունում է նրանց, ովքեր դեպի Իրեն են գալիս զղջումով ու հավատով, ներում և որդեգրում է ու նրանց անունները գրում Կյանքի գրքում՝ դարձնելով երկնային բարիքների ժառանգորդ:

Մեր Տերը՝ Հիսուս Քրիստոս, Ս. Եփրեմ Ասորու միջոցով Իր հորդորն է ուղղում բոլոր այն մարդկանց, ովքեր շարունակում են ապրել մեղքերի մեջ՝ օր-օրի հեռանալով ամենագութ Տիրոջից. «Մի՛ տրտմեցրու քո Արարչին անդարձությամբ, մի՛ պատճառաբանիր մեղքերդ, մի՛ շնորհազրկիր մարդասիրությունս և մի՛ ավերիր արարչությունս, մի՛ թող Ինձ դրսում Իմ տաճարից ու մի՛ զրկիր Ինձ Իմ բնակատեղից, մի՛ կողոպտիր ունեցվածքս, մի՛ դատարկիր Ինձ Իմ գանձից, որ ոչ այլ կերպ, քան Իմ արյամբ գնեցի և նրանով քեզ ստացա: Եվ եթե նայես Ինձ, որ սգում եմ քո կորստյան համար, կզղջաս չարիքներիդ համար: Ես այնպես ծարավի եմ քո փրկությանը, ինչպես եղջերուն՝ աղբյուրի ջրերին»:

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը