Գրքեր

Մայրական սեր

- Հա՛յր, մի անգամ ասացիք մեզ, որ մարդը սիրուց աճում է, հասունանում:

- Ուղղակի ինչ-որ մեկին սիրելը դեռ բավարար չէ: Պետք է մարդուն սիրես քեզնից առավել: Մայրն իր երեխաներին իրենից շատ է սիրում: Երեխաներին կերակրելու համար՝ նա սոված է մնում: Սակայն այն ուրախությունը, որ նա է զգում՝ առավել է, քան այն, որ երեխաներն են զգում: Փոքրիկները մարմավոր կերպով են սնվում, իսկ մայրը՝ հոգևոր: Նրանք սնունդի զգայական համն են առնում, այն պարագայում, երբ մայրն ուրախանում է հոգևոր ուրախությամբ:

Աղջիկ կա, որ մինչ ամուսնությունը կարող է մինչև առավոտյան ժամը տասը քնել և դեռ հուսալ էլ, որ մայրն իր փոխարեն նախաճաշի կաթը կտաքացնի: Այդպիսի աղջիկը ծուլանում է որևէ գործ անել: Նա ուզում է ամեն ինչ պատրաստի ունենալ: Ուզում է, որ բոլորն իրեն սպասարկեն: Նա պահանջում է թե՛ հորից և թե՛ մորից, իսկ ինքը վայելում է պարապությունը: Չնայած այն փաստին, որ նրա կանացի բնության մեջ սեր է դրված, այն չի զարգանում, որովհետև անդադար օգնություն ու օրհնություն է ստանում մորից, հորից, եղբայրներից և քույրերից: Սակայն, երբ ինքն է մայրանում, սկսում է նմանվել ինքնալիցքավորվող սարքի, որը որքան շատ է լարվում աշխատանքում, այնքան շատ է լիցքավորվում, որովհետև նրա ներսում սերն է անդարար գործում: Առաջ, երբ նա ինչ-որ կեղտոտ բանի էր դիպչում՝ զզվում էր և ձեռքերը մանրամասնորեն լվանում էր բուրավետ օճառով: Իսկ այժմ, երբ նրա բալիկը կեղտոտում է և պետք է նրա տակաշորերը լվանա, ապա մի այնպիսի զգացում է ապրում, ասես մարմելադե կոնֆետ է ձեռքն առել: Ոչ մի զզվանք էլ չի զգում: Առաջ, երբ նրան արթնացնում էին, նա բարձրաձայն իր դժգոհությունն էր արտահայտում, որ անհանգստացրել են իրեն: Այժմ, երբ նրա փոքրիկը լաց է լինում, նա ողջ գիշեր չի քնում և նրա համար դա դժվար էլ չի լինում: Նա հոգ է տանում իր մանկիկի մասին և ուրախանում է: Ինչո՞ւ: Որովհետև նա ինքը դադարել է երեխա լինելուց: Նա մայր է դարձել և նրա մոտ ի հայտ են եկել զոհողությունն ու սերը:

Պետք է նշել նաև, որ մայրն ավելի մեծ սիրո և զոհողության է հասնում, քան հայրը, քանի որ հորն այդքան բարենպաստ հնարավորություններ չեն ընձեռվում՝ իրեն զոհաբերելու համար: Մայրը տանջվում է երեխաների պատճառով, նրանց հետ ավելի շատ է դես ու դեն ընկնում, քան հայրը, բայց միևնույն ժամանակ նա «լիցքավորվում է» երեխաներից, ամբողջովին տրվում է նրանց: Իսկ հայրը ո՛չ այդքան շատ է տանջվում երեխաների պատճառով, ինչպես մայրը, բայց ո՛չ էլ «լիցքավորվում է» նրանցից, այդ պատճառով էլ նրա սերն այդքան մեծ չէ, որքան մայրականը:

Որքան մայրերն են արտասվելով ինձ մոտ գալիս և խնդրում. «Հա՛յր, աղոթիր զավակիս համար»: Գիտե՞ք, թե որքա՜ն են նրանք տառապում: Շատ քիչ տղամարդկանցից կարող ես լսել. «Աղոթիր, որովհետև զավակս շեղվել է ճիշտ ճանապարհից»: Ահա այսօր էլ մի մայր էր եկել՝ իր ութ երեխաների հետ: Ու ի՜նչ հուզմունքով էր նա առաջ մղում իր երեխաներին, շարքով կանգնեցնում էր, որպեսզի բոլորն էլ կարողանան օրհնություն ստանալ: Իսկ ականատես լինել իրեն այդպես դրսևորող հոր՝ դա հազվադեպ երևույթ է: Եվ Ռուսաստանն էլ կայուն մնաց շնորհիվ մայրերի: Եթե հայրական գրկախառնության մեջ Աստվածային Բարեբերություն չկա, ապա այն չոր է: Իսկ մայրական գրկախառնությունը, նույնիսկ առանց Աստծո, իր մեջ կաթ ունի: Երեխան սիրում ու հարգում է իր հորը: Բայց հոր նկատմամբ այդ սերը ևս, աճում է մայրական սիրո քնքշանքից ու ջերմությունից:

 

 

Պաիսիոս Աթոսացու «Ընտանեկան Կյանք» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

31.01.24
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․