Գրքեր

Մենօրիկ թիթեռը

Մենօրիկ թիթեռը նստեց բազմամյա հապալասենու վրա ու սկսեց հիանալ այն ամենով, ինչ կարողացավ տեսնել.

- Ի՜նչ գեղեցիկ ու բարի է արևը: Իսկ ցո՜ղը. ոչ մի ակնեղեն չի կարող դրա հետ համեմատվել: Ի՜նչ կանաչ է մարգագետինը, ի՜նչ կապույտ՝ երկինքը: Իսկ օ՞դը: Նույնիսկ բառ չեմ գտնում այն նկարագրելու համար: Միայն մի բան կարող եմ ասել. փա՜ռք Աստծո ամեն ինչի համար:

«Այ քեզ բա՜ն, այսքան տարի ապրում եմ ու նման ոչ մի բան չեմ նկատել»,- մտածեց հապալասենին և բարձրաձայն ասաց.

- Ոչինչ, վաղն այս ամենը սովորական կդառնա քեզ համար:

- Վաղն ինձ համար արդեն չի լինի,- տխրությամբ պատասխանեց թիթեռը՝ աչքերը հավիտյան փակելով:

Իսկ հապալասենին ամոթով խոստովանեց իրեն, որ համարյա հարյուր տարվա ընթացքում ամենակարևորը չի տեսել, չի գնահատել այն ամենը, ինչ այդ թիթեռը հասցրեց իր կյանքի միակ օրվա ընթացքում տեսնել:

 

 

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարանի

 

 

06.11.20
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․