Մի քիչ արծաթ

Մի երիտասարդ իմաստունին հարցնում է.

- Չեմ հասկանում, ինչո՞ւ է այդպես. գնում ես աղքատի մոտ՝ նա սիրալիր ողջունում է և օգնում ինչով կարող է: Գնում ես հարուստի մոտ՝ ասես չի էլ տեսնում քեզ: Մի՞թե փողը կուրացնում է:

- Լուսամուտից դո՛ւրս նայիր: Ի՞նչ ես տեսնում:

- Մի կնոջ եմ տեսնում երեխայի հետ ու շուկա գնացող մի սայլ:

- Լավ, իսկ այժմ հայելու մեջ նայիր: Ի՞նչ ես այնտեղ տեսնում:

- Ի՞նչ կարող եմ այնտեղ տեսնել, միայն ինքս ինձ:

- Լուսամուտն էլ է ապակուց, հայելին էլ: Բայց բավարար է մի քիչ արծաթ ավելացնել և մարդն արդեն միայն ինքն իրեն է տեսնում:

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը