Օգտակար խրատներ պոռնկությունից զգուշանալու մասին

Մի մեծն ծեր՝ Հովհաննես անունով, այսպիսի մի դեպք պատմեց. «Ժամանակներ առաջ մի երիտասարդ եկավ ինձ մոտ և ինձ ասաց. «Հանուն Աստծո, ընդունի՛ր ինձ, քանզի կամենում եմ ապաշխարել». և այս ասում էր մեծամեծ հառաչանքներով: Իսկ ես, երբ տեսա նրան այդպես տրտմած, թախանձելով ասացի նրան. «Ինչո՞ւ եկար այսպիսի զղջման, ասա՛ ինձ պատճառը, և Աստված կարող է օգնել քեզ»: Նա ինձ ասաց. «Արդարև, տե՛ր իմ, սաստիկ մեղավոր եմ»: Ես դարձյալ ասացի նրան. «Հավատա՛ ինձ, որդյա՛կ, որքան շատ և բազմապիսի են մեղքերը, նույնքան շատ և բազմապիսի են նաև բժշկություննե­րը. սակայն եթե ուզում ես բժշկվել, ճշմարտապես ասա՛ ինձ քո բոլոր գործերը, և նրանց պատշաճող դեղերը կկիրառենք, քանզի այլ կերպ է բժշկվում պոռնիկը, այլ կերպ` մահապարտը, ուրիշ կերպ` կախար­դը, այլ կերպ` զրպարտողը, այլ է ագահի բժշկումը, այլ է ոխակալինը, այլ է գողինը և այլ՝ շնացողինը: Բոլոր ախտերը չէ, որ քո մեջ կան: Ինչպես մարմնական հիվանդություններն են տարբեր` իրենց համա­պատասխան դեղամիջոցներով, նույնպես և հոգևոր ախտերը, տարբեր լինելով, տարբեր բժշկություններ ունեն»: Իսկ նա, հոգոց հանելով, կուրծքը ծեծելով, մեծ խռովքից հառաչանքներն ու արտասուքները խառնած սրտի մեջ` չէր կարողանում պարզորոշ խոսել: Երբ տեսա, որ նա այսպիսի ծանր ու անտանելի տրտմության մեջ է և չի կարո­ղանում իր գործած չար գործերը հստակորեն պատմել, նրան ասացի. «Լսի՛ր ինձ, որդյա՛կ, փոքր­ինչ հավաքի՛ր մտքերդ և պատմի՛ր եղածը, և Քրիստոս կպարգևի քեզ իր օգնությունը, քանզի հանուն Իր անճառ մարդասիրության և անչափ գթության, ամեն ինչ կրեց, և մաքսա­վորներին խոնարհաբար հաղորդակից եղավ, և պոռնիկից չխորշեց, և ավազակին ընդունեց, և մեղավորներին սիրելի եղավ. Նա Ինքը նաև քեզ կընդունի, որդյա՛կ, ապաշխարությունից նվաղած և առ Նա դար­ձած անձդ, քանզի մեղավորի մահը չի ցանկանում, այլ նրա դարձն ու կենդանությունը»: Այնժամ, փոքր­ինչ հավաքելով իրեն և ար­տասուքները զսպելով, ասաց. «Տե՛ր աբբա, ամեն տեսակի մեղքե­րով լցվածս, երկնքին ու երկրին անարժանս, երկու օր առաջ լսեցի, որ Անտիոք քաղաքի նախարարներից մեկի դուստրը կուսության մեջ վախճանվեց և պատվական ու մեծագին հանդերձներով թաղվեց քա­ղաքից դուրս գտնվող գերեզմանում: Այս լսելով` իմ ոճրագործ սո­վորությամբ գիշերով գնացի գերեզման և մտնելով այնտեղ՝ սկսեցի մերկացնել նրան: Երբ բոլոր հանդերձները, մինչև իսկ ներքնաշապիկը հանեցի, որով ծածկված էր նրա մերկությունը, և թողեցի մերկ` ինչ­ պես ծնվել էր, և կամեցա ելնել գերեզմանից, մեռելը կանգնեց իմ առջև և ձախ ձեռքը մեկնելով՝ բռնեց իմ աջ ձեռքից և ինձ ասաց. «Ո ՜վ դու մարդ, ինչի՞ համար էր պետք այսպես մերկացնել ինձ, ինչպե՞ս չվա­խեցար Աստծուց, ինչպե՞ս անգիտացար դատաստանի հատուցման սպառնալիքը, ինչպե՞ս գթասիրություն չընկավ քո սրտի մեջ մեռյա­լիս հանդեպ, ոչ էլ մարդկային բնությունից պատկառեցիր, այլ՝ քրիս­տոնյա լինելով հանդերձ՝ այսպես մերկ թողեցիր ինձ Քրիստոսի առաջ և ոչ էլ կանացի բնությունից ամաչեցիր: Մի՞թե այդ նույն բնությունը չծնեց քեզ. արդյոք ինձանով չանարգեցի՞ր քո մորը և ի՞նչ պատաս­խան պիտի տաս ինձ համար Քրիստոսի ահեղ ատյանի առաջ, թշվա՛ռ մարդ. իմ կենդանության օրոք իսկ մարդ չէր տեսել երեսս, իսկ ետ­ մահու դու ինձ մերկացրիր և իմ մարմիը տեսար: Վա՜յ մարդկանց, որքա՜ն տառապանք տեսա: Ի՞նչ սրտով, ո՛վ մարդ, կամ ո՞ր ձեռքով վերցնելով պիտի հաղորդվես սուրբ և պատվական Մարմնին ու Արյա­նը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի»: Իսկ ես, լսելով այս խոսքերը, զար­հուրեցի և իսպառ պապանձվեցի: Հետո հազիվհազ ահով ու դողով ասացի նրան. «Արձակի՛ր ինձ, և այլևս նման բան չեմ անի»: Նա ինձ ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում քեզ. ինչպես կամեցար` այնպես մտար այստեղ, բայց ինչպես կամենում ես` այնպես դուրս չես գա այստե­ղից, այլ իմ գերեզմանն ընդհանուր կլինի ինձ և քեզ համար, սակայն մի՛ կարծիր, թե հենց այս պահին կմեռնես, այլ՝ երկար օրեր տանջվե­լով, քիչ առ քիչ, չարից չարչարվելով` դառնապես պետք է ավանդես հոգիդ»: Իսկ ես աղաչեցի արտասուքներով` արձակել ինձ, բազում անգամ երդվելով ամենակալ Աստծով, որ այլևս այս անօրեն գործն ու ոճիրը չեմ գործի: Այնժամ իմ բազում աղաչանքներից ու արտասուք­ներից հետո պատասխանեց և ասաց ինձ. «Եթե կամենում ես ապրել և այս նեղությունից փրկվել, ինձ խոստացի՛ր, որ եթե արձակեմ քեզ, ոչ միայն այսպիսի պիղծ և գարշելի գործերից կհրաժարվես, այլև հենց իսկ այս ժամին կգնաս, կհրաժարվես աշխարհից, մենակյաց կդառնաս, կապաշխարես այս գործածիդ համար և կծառայես Քրիստոսին»: Իսկ ես երդվեցի նրան` ասելով. «Աստծով եմ երդվում, որ ընդունելու է իմ հոգին, ոչ միայն այն կանեմ, ինչ դու ասացիր, այլև այսօրվանից իմ տուն այլևս չեմ վերադառնա, այլ առանց հապաղելու վանք կգնամ»: Այնժամ աղջիկն ինձ ասաց. «Հագցրո՛ւ ինձ` ինչպես որ տեսար»: Երբ հագցրի նրան, այնժամ բազմելով` անմիջապես ննջեց, իսկ ես, ահա՛, եկա քեզ մոտ. ապրեցրո՛ւ ինձ` ինչպես կամենաս»: Այս լսելով երի­տասարդից և մխիթարելով նրան ապաշխարության խոսքով` ժուժկա­լությամբ կրթեցի նրան և դարձրի մենակյաց, տեղավորեցի լեռան մի այրում, որ քաղաքի մյուս կողմում է, մեծապես գոհանալով Աստծուց և ջանալով նրա հոգու փրկության համար»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016