Օգտակար խրատներ պոռնկությունից զգուշանալու մասին

Ելեգեոս անունով մի մենակյաց իր խցում նեղվեց ձանձրույթի դևից, և երբ երկարեց այդ վիճակը, վեր կենալով գնաց Ելոս կոչվող անապատը և շրջելով այնտեղ` տեսավ մի մերկ մարդու՝ խիստ ծերա­ցած, որը տեսնելով նրան՝ փախավ: Աբբա Ելեգեոսը համառորեն հե­տապնդեց նրան, իսկ նա աղոթքի կանգնելուց հետո հարցրեց. «Ինչ­պե՞ս եկար այստեղ և ինչո՞ւ չարչարվեցիր այսքան»: Ելեգեոսն ասաց. «Իմ խցում տաղտկացա ձանձրույթից և եկա այս անապատը` շրջելով և աղոթելով, որպեսզի ինձանից հեռանա ձանձրույթի դևը: Խորհում էի, թե կգտնվի՞ մի Աստծո ծառա, որ աղոթի ինձ համար: Ահա անտես առնելով իմ մեղքերը` ուղարկեց քո սրբասիրությունը: Արդ, Աստծո մաղթանքով աղոթի՛ր ինձ համար և ընդունի՛ր ինձ, որպեսզի քեզ մոտ բնակվեմ»: Իսկ նա, ողջունելով և աղոթելով, ասաց. «Դա անհնար է, որովհետև Աստծուց տրված չէ քեզ»: Այնժամ Ելեգեոսն ասաց. «Ասա՛ ինձ, աղաչում եմ քեզ, ինչպե՞ս եկար այստեղ, որքա՞ն ժամանակ ես այստեղ և ի՞նչ շնորհ տվեց քեզ Աստված»: Իսկ նա հոժարությամբ պատասխանեց նրան. «Թե ինչպես եկա և ինչ պատճառով` պարզ է. եկա իբրև մեղավոր, որը կամենում է փրկվել, այսինքն` Աստված առաջնորդ եղավ իմ տկարությանը: Ավելի քան յոթանասուն տարի այստեղ եմ, և մինչ օրս մարդու երես չեմ տեսել: Իսկ ինչ­որ ժամանակ առաջ հպարտացավ իմ սիրտը թշնամու ներգործությամբ՝ իբրև թե ավելի մեծ չափի եմ հասել՝ քան շատերը, և Աստծո նախախնամու­թյամբ խորհուրդ մտավ սիրտս՝ աղաչել Աստծուն, թե ո՞ւմ հետ ունեմ բաժին, և թե աշխարհում կա՞ մեկը ինձ հավասար: Եվ համառորեն յոթ օր աղաչելով Աստծուն՝ աներևույթ ձայն եկավ ինձ, թե` «Ալեք­սանդրիայիում ապրող խաղամոլ և պոռնկապետ Սերգիի հետ է քո բաժինը»: Իսկ ես, սաստիկ տրտմած, ասացի իմ մտքում. «Վա՜յ քեզ, տառապյալդ Պյուռիոս, ահա այսքան տարի ծառայում ես Աստծուն այսպիսի խստակեցությամբ, և պոռնիկների վերակացուի հետ դասվե­ցիր»: Սակայն ամբարտավան մտքով՝ սատանայից եկած ձայն համա­րեցի այդ, որի պատճառով և երկմտանքի մեջ էի: Յոթ օր ևս աղոթք անելով՝ նորից լսեցի նույն ձայնը, որ ինձ ասաց. «Ասացի քեզ, որ Ալեքսանդրիայում պոռնկապետ Սերգիի հետ է քո բաժինը»: Այնժամ ինքս ինձ ասացի. «Եթե սա հաճո եղավ Աստծուն, ապա Նա թույլ կտա, որ ես տեսնեմ, թե ո՛վ է այդ Սերգին և ի՛նչ է նրա գործը»: Եվ վեր կենալով գնացի Ալեքսանդրիա, հարցուփորձ արեցի, և ինձ ցույց տվեցին նրան, որ կապելլայում նստած՝ պոռնիկների հետ գինարբու­քով զվարճանում էր, իսկ պոռնիկներից ոմանք ներսուդուրս էին անում, քանզի նա նրանց բոլորի վերակացուն էր: Երբ մտա կապելլա, հարցրի, թե նա՞ է Սերգի անառակը: Եվ նա ասաց` ե՛ս եմ: Այնժամ նրան ասացի. «Կամենում եմ քեզ հետ ճաշել»: Նա ասաց. «Համեցի՛ր խաղաղությամբ»: Եվ հրամայեց բերել` ինչ կար կապելլայում, և ես այդքան տարիներ անց հարկադրված եղա հանուն Աստծո սիրո ամեն ինչին հաղորդ լինել` համարելով, որ եթե սա հաճո եղավ Աստծուն և ինձ հետ դասվեց, ինչո՞ւ չճաշակեմ սրա հետ: Եվ երբ զվարճացանք, նրան ասացի. «Տուն ունե՞ս»: Ասաց` այո՛: Ասացի. «Հիմա գնանք քո տուն, որովհետև բան ունեմ քեզ ասելու»: Իսկ նա իր մտքում գայ­թակղվեց, թե ես, միգուցե թշնամուց փորձվելով, կամենում եմ մեղքի մեջ ընկնել, և ստեպ­ստեպ ինձ նայելով՝ իր մտքում պարսավում էր ինձ և զարմանում, ինչպես որ հետո պատմեց ինձ, թե ինչպես, այսպի­սի ծերության ու կրոնավորության մեջ լինելով, համակվեցի այդպիսի ախտով: Երբ գնացինք նրա տուն, ես աղոթք անելուց հետո ասացի նրան. «Հանուն Աստծո, պատմի՛ր ինձ քո վարքը, առանց խորշելու կամ քաշվելու, և թե` ինչ բարի գործ ես արել»: Իսկ նա, դրանից զար­մացած, ասաց. «Մա՛րդ Աստծո, կապելլայում ինձ գտար պոռնիկնե­րի հետ ուտելիս, խմելիս և զվարճանալիս, քանզի իսկապես նրանց վերակացուն եմ, և առանց ինձ նրանցից ոչ մեկին ոչ ոք չի կարող մերձենալ: Ինձ են դիմում, և ես ում կամենում եմ` նրան էլ տալիս եմ, և դեռ այսքանից հետո, ինչպես ասում ես, կամենում ես իմ վարքի մա­սին իմանա՞լ: Ահա ինքդ տեսար, այլևս ինչո՞ւ ես կամենում ինձնից տեղեկանալ»: Իսկ ես, առավել սաստիկ աղաչելով, երդվեցնում էի նրան չծածկել ինձնից, եթե բարի բան է արել: Ապա ինձ հասած ձայնի մասին պատմեցի նրան: Այնժամ նա, հիացած Աստծո մարդասիրու­թյան վրա, հոգոց հանելով ասաց. «Թողությո՛ւն շնորհիր ինձ, եթե այդպես է: Հիշում եմ, որ մի օր սովորականի պես մտա կապելլա և մի սաստիկ գեղեցիկ կին տեսա, որ կտավ էր գործում: Ցանկացա նրան և կապելուհուն ասացի. «Որտեղի՞ց է այս կինը»: Նա ասաց` այսինչ քաղաքից: Ես նրան ասացի. «Խոսի՛ր նրա հետ, որ ինձ հետ լինի»: Ասաց. «Չե՛մ կարող այդպիսի բան ասել նրան, որովհետև թեկուզ և այժմ աղքատության մեջ է, սակայն խիստ ազնվական է»: Նրան ասա­ցի. «Իսկ ինչո՞ւ է այդպիսի կարգի մեջ հայտնվել»: Եվ նա ասաց. «Դրա ամուսինը իշխանին պարտք է եղել հարյուր դահեկան, և երբ չի կարողացել հատուցել, նրան բանտ է գցել, իսկ երկու որդիներին ծա­ռայության է վերցրել: Այժմ օր ու գիշեր շրջում է և աշխատում, որ թերևս կարողանա ազատել նրանց»: Այս լսելով՝ նրան ասացի. «Գնա՛ նրան ասա, որ եթե ինձ հետ լինի, ես կտամ հարյուր դահեկանը»: Նա դարձյալ ասաց. «Չե՛մ կարող, քանզի, ինչպես կարծում եմ` երբեք չի համաձայնի, քանի որ սրտով սգավոր է»: Ես նրան ասացի. «Թերևս համաձայնի, իսկ եթե չհամաձայնի, ոչինչ չես կորցնի»: Եվ նա համա­ձայնելով ինձ հետ` գնաց ասելու նրան: Կինը հոգոց հանելով և ար­տասվելով համաձայնեց` ասելով. «Որքան ժամանակ է` աշխատում եմ օր ու գիշեր, որպեսզի ազատեմ նրանց, բայց չեմ հասնում դրան: Ար­դեն ձանձրացա և չգիտեմ` ինչ անեմ. կարծում եմ, որ մարդասեր Աստված կների ինձ այս մի մեղքը՝ հանուն երեք հոգու, որովհետև գիտե, որ մինչ այս՝ օտար տղամարդ չճանաչեցի, այլ հարկադրաբար եմ մատնում իմ մարմինը մեղքի` հանուն նրանց»: Երբ կապելուհին եկավ և ինձ ասաց, թե` հանձն առավ, գնացի բերեցի հարյուր դահե­կանը և հաշվելով տվեցի նրա ձեռքը: Նա մեծամեծ հառաչանքներով ու արցունքներով վերցրեց, մտանք սենյակ, և աչքերը վեր բարձրաց­նելով երկինք` ասաց. «Տե՛ր, դո՛ւ գիտես իմ նեղությունը»: Երբ լսեցի այս, խիղճս շարժվեց, և մտքիս մեջ ասացի. «Եթե սա այսպիսի նեղու­թյան մեջ է, ինչպե՞ս ես այդպիսի պիղծ ու անօրեն բան անեմ դրան»: Եվ թողնելով՝ արձակեցի նրան՝ հարյուր դահեկանով հանդերձ, և ազատեցի նրա ամուսնուն ու որդիներին»: Այս լսելով՝ ասացի. «Փա՛ռք մարդասեր Աստծուն, ճիշտ էր քեզ հետ դասվելը»: Իսկ նա դարձյալ հոգոց հանելով` ասաց ինձ. «Եթե սա հաճո եղավ Աստծուն, ինչպես ասում ես, և Աստծով եկար ինձ` մեղավորիս մոտ, սրանից ավելի լավը՝ ուրիշ ի՞նչ հիշեմ: Չարաբարո, մեղսասեր ու Աստծո եկեղեցուն անհա­ղորդ մի իշխան եկավ Ալեքսանդրիա և ամեն օր ինձանից երկու կամ  երեք պոռնիկ էր վերցնում: Մի օր, երբ անցնում էր կուսանոցի մոտով, նրանցից մի քանի մանկամարդ կույսի տեսավ` պատուհանին կռթնած, և նրա ցանկությունից վառված` հրամայեց զինվորներին շրջապատել վանքը և ուշադիր հսկել, որպեսզի նրանցից ոչ ոք չփախչի: Ներս մտնելով՝ հաշվեց նրանց և գիտցավ, որ յոթանասուն հոգի են, հանձ­նեց ինձ և պատվիրեց` ասելով. «Ահա սրանք ձեռքիդ տակ են, ինչ կուզես` արա, և ամեն օր քանիսին պահանջեմ` կբերես ինձ մոտ, մինչև որ յոթանասուն թիվը լրանա»: Երբ տեսա այս ամենը և լսեցի հրամա­նը, մտքումս ասացի. «Վա՜յ ինձ` մեղավորիս. այս հրեշտակակերպ էակները այսքան տարի հանուն Աստծո պահել են իրենց կուսությու­նը, իրենց մարմինն են մաշել պահքերով, հսկումով ու ամեն տեսակ ճգնությամբ, որպեսզի իրենց անձերը սրբորեն կանգնեցնեն Երկնա­յին Փեսայի առջև, իսկ այժմ իմ միջոցով պիտի կորցնեն այդքան ջանքն ու վաստակը` այսպիսի ապերասան գազանի կողմից պղծվելով: Քավ լիցի, ես այդպիսի բան չեմ անի»: Շատ խորհելուց և հնար չգտնելուց հետո, աղաչեցի Աստծուն` ինձ միտք շնորհել, որ մի ճար գտնեմ` ազա­տելու կույսերին այդպիսի պղծությունից: Ամենաողորմած Աստված գթալով` մտքումս մի բարի խորհուրդ գցեց, և վեր կենալով գնացի քաղաքի բոզերի մոտ և նրանց բաժանելով իմ ունեցվածքն ու դրամը` հազիվ կարողացա համոզել նրանց՝ մազերը կտրել և կրոնավորական զգեստ հագնել: Նրանց փակեցի վանքում և թողնելով այնտեղ՝ կույ­սերին դուրս հանեցի և ուրիշ տեղ թաքցրի: Եվ թշվառական իշխանին ամեն օր տալիս էի մազերը կտրած պոռնիկներին, մինչև որ յոթանա­սուն թիվը լրացավ, որից հետո այն չարափառն ու պիղծը հեռացավ քաղաքից: Այնժամ կույսերին դարձյալ վերադարձրի իրենց վանքը, իսկ մյուսներին ուզում էի արձակել, սակայն նրանք, տեսնելով մեր Քրիստոս Աստծո աղախիններին ու հարսնացուներին, չկամեցան այն­ տեղից դուրս գալ` ասելով. «Եթե Աստված այս պատրվակով արժա­նացրեց մեզ հագնելու սուրբ կրոնավորության այս զգեստը, քա՛վ լի­ցի, որ մենք այսուհետև դառնանք դեպի այն պղծությունն ու մեր ան­ձանց կորուստը»: Եվ մնացին նույն վանքում՝ սուրբ զգեստների մեջ` ապաշխարությամբ հաճո լինելով ամենազոր և գթաառատ Աստծուն»: Այս ամենը լսելով և առավել ևս փառավորելով Աստծուն, Ով միակ փրկիչն է Իրեն հուսացողների և ճշմարիտ հավատացյալների, նրան ասացի. «Արդարև, եղբա՛յր, թեև շատ վաստակ ունեմ, սակայն հասկա­ցա, որ ոչ թե ինձ հավասար ես, այլ առավել ես ինձնից: Բայց դու աղո­թի՛ր ինձ համար, որ ես իմ տեղը վերադառնամ»: Եվ նա ասաց. «Իմ Տիրոջով կաղոթեմ քեզ համար, որպեսզի վերադառնաս քո տեղը: Սա­կայն, եթե քեզ հետ դասվեցի` ինչպես ասում ես, ապա քեզ չեմ թողնի, այլ քեզ հետ կգամ»: Եվ աղաչեց ինձ՝ սպասել իրեն մեկ­երկու օր, և իր ունեցվածքը տալով աղքատներին` եկավ իմ հետևից և ինձ հետ բնակ­վեց այս այրում երեք տարի, իսկ վախճանը կնքեց չորս օր առաջ: «Հի­մա աղաչում եմ քեզ, որպեսզի երբ ելնի հոգիս` նրա կողքին ինձ դնես: Այժմ գնա՛ և երեք օր հետո արի՛, որովհետև քեզ հետ կարևոր բան ունեմ խոսելու»: Երբ երեք օր հետո վերադարձա՝ ըստ ծերի խնդրանքի, նրան առհավետ ննջած գտա, և թաղելով նրան աբբա Սերգիի կողքին, ինչպես ինքն էր պատվիրել, գոհացա Աստծուց այս սքանչելի հրաշքնե­րի համար և վերադարձա` փառաբանելով Աստծուն»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016