Գրքեր

«Ով որ Ինձ հետևի, խավարի մեջ չի քայլի»

Յուրաքանչյուր անհատ, հասարակություն և ազգ իր գերակա գաղափարն ունի: Գերակա գաղափարն այն լուսավոր նպատակն է, առանց որի կյանքն անկենդան է և դատարկ: Գուցե իրականությունն ու գերակա գաղափարն իրարից շատ հեռու են, բայց մարդկությունը միշտ էլ ձգտել է այդ անդունդը կամրջել: Գերակա գաղափարները տարբեր են. արվեստի մեջ, օրինակ՝ գեղեցկությունն է, գիտության մեջ՝ ճշմարտությունը: Ինչպիսին էլ լինեն գաղափարները, նրանք բոլորն առչնվում են բարոյականության հետ և ամբողջանում բարոյականության գաղափարի լույսի ներքո:

Քրիստոնեությունն աշխարհին բերեց փրկություն բերող գերական: Մինչ այդ հեթանոս աշխարհի գերականներն անզոր էին մարդկության մեջ կենդանության ոգի ներշնչել: Հին աշխարհից ծնվեց քրիստոնեությունը: Ի լրումն ժամանակի աստվածայինը մարդացավ, որպեսզի մարդուն առ Աստված բարձրացնի: Հանձին Հիսուս Քրիստոսի՝ աստվածայինը մարդացավ: Խավարի մեջ խարխափող մարդկության համար լուսե մի աստղ ծագեց, կենդանի, իրական բարոյական գերական՝ ամենքի համար տեսանելի, ամենքի համար շոշափելի: Քրիստոս հիմնեց մի կրոն, որը վերացական տեսություն չէ, այլ՝ կյանք, որն ունի Աստծո Արքայության գաղափարը, Արքայություն, որ սիրո թագավորություն է և ուր Աստծո կամքն է լիարժեք իրագործվում: Հին աշխարհն ապրում էր առանց ճշմարիտ սիրո, ինչի հետևանքով այն ապականվեց և մահացավ, իսկ քրիստոնեությունը ճշմարիտ սիրո կրոն է, որ փրկություն բերեց աշխարհին, այն սիրո կյանք է: Քրիստոս Ինքն աստվածային պատվիրանների կենտրոնն ու էությունը սիրո պատվիրանն է համարում. սեր առ Աստված և սեր առ ընկերը Նրա վարդապետության հիմնաքարերն են: Ս. Գրիգոր Նարեկացին ասել է, որ իզուր չէր Քրիստոս ասում աշակերտներին. «Նրանով կճանաչեն ձեզ բոլորը, թե Իմ աշակերտներն եք, երբ միմյանց սիրեք» (Հովհ. 13:35): Չասաց թե՝ «Ինձ աշակերտելու նշանն այն է, երբ հիվանդներին եք բժշկում, կամ՝ դևեր հանում, կամ՝ մեռելներին հարություն տալիս, կամ՝ լեռներ տեղաշարժում, այլ՝ երբ սիրում եք միմյանց»: Քանզի գիտեր, թե երբ ճշմարիտ սիրով սիրում են Աստծուն և ընկերոջը, դրա հետ նաև պատվիրաններն են կատարում:  

Նույն սիրո ոգին բացի Ավետարաններից նաև առաքելական թղթերի մեջ ենք տեսնում: Ճշմարիտ աստվածասիրությունն ու եղբայրասիրությունն անբաժան գաղափարներ են: Ուստի Պողոս առաքյալը քրիստոնեական կյանքի էությունը սիրո մեջ է տեսնում և բարոյական գերակայի պատկերը նկարագրում է սիրո օրհներգով. «Եթե խոսեմ մարդկանց և հրեշտակների լեզուններով, բայց սեր չունենամ, ինչո՞վ պիտի տարբերվեմ պղնձե շեփորից, որ հնչում է, կամ ծնծղաներից, որ ղողանջում են: Եթե մարգարեության պարգև ունենամ, կարողանամ բոլոր խորհուրդների խորքը թափանցել ու հասնեմ ամբողջական գիտության, և եթե նույնիսկ լեռները տեղափոխելու չափ ուժեղ հավատ ունենամ, բայց սեր չունենամ, ես ոչինչ չարժեմ: Ի՞նչ օգուտ, եթե իմ ամբողջ ունեցվածքն աղքատներին տամ և նույնիսկ իմ մարմինը կրակի մատնեմ. եթե սեր չունենամ, ոչնչից չեմ օգտվում» (Ա Կորնթ. 13:1-4):

Քրիստոսից՝ Սիրո Արեգակից, կյանքի ճառագայթներ են տարածվում ամենուր: Քրիստոս սիրո այն կատարելատիպն է, ում ձգտում են նմանվել Նրա հետևորդները: Գուցե մարդկային մտքի համար անըմբռնելի է այն, թե ինչպես կարող է Քրիստոսի անձի մեջ ներդաշնակորեն միավորվել իրար հակադիր անհասանելի բարձրությունն ու խոնարհությունը, մեծությունն ու ծառայելու պատրաստակամությունը: Ազգերի պատմության մեջ չենք գտնի նման սիրո կատարելատիպ, ինչպիսին Քրիստոսն է: Նրա երկրային կյանքի ողջ ընթացքն անհուն սիրո մի շղթա էր: Չարչարանքների մեջ՝ խաչի վրա, Նա ասաց՝ Հա՛յր, ների՛ր նրանց, որովհետև չգիտեն, թե ի՛նչ են անում (Ղուկ. 23:34): Կենսատու Սերը, քառաթև խաչից ճառագելով մարդկությանը, հիշեցնում է. «Ես եմ աշխարհի լույսը: Ով որ Ինձ հետևի, խավարի մեջ չի քայլի, այլ կունենա այն լույսը, որ առաջնորդում է դեպի կյանք» (Հովհ. 8:12):

 

Կարինե Սուգիկյան

13.08.19
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․