Քեզ չպիտի թողնեմ և ոչ էլ պիտի լքեմ...

Երկնքի և երկրի Արարիչ Աստված, որ Իր անհուն սիրուց մղված` ստեղծեց համայն աշխարհն ու տիեզերքը և մեզ` մեղավորներիս համար երկնքից երկիր խոնարհվեց, խաչի անարգ մահը հանձն առավ հանուն աշխարհի փրկության, Իր համբարձումից առաջ խոստացավ մշտապես մեզ հետ լինել. «և ահա ձեզ հետ եմ բոլոր օրերում` մինչև աշխարհի վախճանը»: Այո, Տերն, ըստ Իր անսուտ խոստման, մշտապես մեզ հետ, մեր կողքին է: Նա գթած Հայր է, որ հանապազ խնամում և հոգ է տանում մեզ նույնիսկ այնժամ, երբ մենք երես ենք դարձնում Նրանից, ընտրում դեպի կորուստ տանող ճանապարհը, վշտացնում ու դառնացնում ենք Աստծուն: Երբեմն էլ վշտի ու տառապանքի մեջ ըմբոստանալով Աստծու նկատմամբ` համարձակվում ենք ասել, թե լքել է մեզ Աստված…: Դա մի հուսահատական ճիչ է` ուղղված Բարձրյալին, Ով երբեք մեզ չի լքում և վշտի, և ուրախության ժամանակ: Ամեն օր և ամեն վայրկյան մեզ հետ է Աստված. «Մի  վախեցիր, քանզի քեզ հետ եմ»,-ասում է Տերը, Որ հավատարիմ է Իր խոստմանը: Ինչպե՞ս կլքի մեզ Նա, Ով մեզ համար լեղի խմեց, ապտակ կերավ և ծաղրվեց, որպեսզի մենք փրկվենք մեղքի ու մահվան իշխանությունից ու ծառայենք այլևս ոչ թե մեղքին ու չարին, այլ Իրեն` մեր Փրկիչ Աստծուն: Քանզի մեզ համար` «Տերը ծառա եղավ, Հավիտենականը` ժամանակավոր, Անչափը` փոքրիկ, Վերնագույնը` ստորագույն, Անբովանդակելին` բովանդակելի, Պարզը` բաղադրյալ, Անտեսանելին` տեսնվում է, Անշոշափելին` շոշափվում է, Հացը հրեշտակներին է կերակրում, տկարանում է երկնքի Զորությունը: Ամբարշտի պատճառով ձաղկվում է Գթությունը, տխմարի պատճառով ծաղրվում է Իմաստությունը, ստի պատճառով մեռնում է Ճշմարտությունը, անօրենի պատճառով մեռնում է Արդարությունը, անողորմի պատճառով տանջվում է Ողորմությունը, թշվառականի պատճառով մերժվում է Երջանկությունը, քացախով ու լեղիով արբենում է Քաղցրությունը» (Ընդհանրական վարդապետներ): Գիտակցու՞մ ենք, արդյոք, իմաստն այս խոսքերի, հասկանու՞մ ենք, արդյոք, թե ինչու` «Տերը ծառա եղավ»: Մեզ համար ծառա եղավ, մեզ համար խոնարհվեց երկնքից, որպեսզի մեզ բարձրացնի: «Ոչ թե Իր համար մեռավ, այլ մեզ` մեռյալներիս համար, դրա համար էլ Ինքն ընդունեց մեր աղքատությունն ու անարգանքը, որպեսզի Իր ամբողջ հարստությունը մեզ շնորհի, որովհետև Նրա չարչարանքները մեր անչարչարությունն են, Նրա մահը` մեր անմահությունը, և Նրա արտասուքը` մեր խնդությունը, Նրա թաղվելը` մեր հարությունը, Նրա մկրտությունը` մեր սրբությունը, և նրա վերքերը մեր բժշկությունն են, քանզի` «Նրա վերքերով մենք բժշկվեցինք», և Նրա պատիժը մեր խաղաղությունն է, քանի որ` «Մեր խաղաղության համար Նա պատիժ կրեց», և Նրա անփառությունը մեր փառքն է, Նրա էջքը մեզ համար բարձրանալ է…»: Որքան մեծ է Աստծու մարդասիրությունը, և որքան անսահման է Նրա ողորմածությունը…

Մինչդեռ մենք այսօր, հետևելով մեր ցանկություններին, ծառայում ենք մեղքին` գործակից լինելով բանսարկուին, ուրանում ենք Աստծուն մեր չար գործերով և ոչ միայն ուրանում, այլև հայհոյում, անարգում, գործում ամեն պղծություն` դառնացնելով մեր Արարչին և ապրում ենք այնպես, կարծես թե Աստծո Որդին ամենևին չի խաչվել մեզ համար: Մեղավոր և հանցավոր ծառաներս համարձակվում ենք երես թեքել Աստծուց, Ով մարմնացավ մեզ համար և հանապազ մեղանչում ենք ու չենք դադարում չարիք խորհելուց ու գործելուց: Որքան անգութ ու դաժան ենք վարվում մեր Արարչի ու Տիրոջ նկատմամբ և չենք ցանկանում փրկվել: Տերն ասում է. «Իմ շնորհը քեզ բավ է, միայն հավատա և կփրկվես»: Բազմագութ է Աստված, ներող ու համբերող, անեզր է Նրա քաղցրությունը, քանզի սպասում է յուրաքանչյուր մեղավորի դարձին, ապաշխարությանն ու անկեղծ զղջմանը: Նա Եսայի մարգարեի միջոցով ասում է. «Մի՞թե կինը կմոռանա իր մանկանը կամ չի գթա իր որովայնի ծնունդներին և եթե կինը մոռանալու էլ լինի այդ, ես, սակայն, քեզ չեմ մոռանա» (Եսայի 49:15): Այո, մոռանում ենք Աստծուն, ոչ թե Աստված է մոռանում մեզ, այլ մենք ենք մոռանում, և ոչ թե Աստված է լքում մեզ, այլ մենք ենք լքում Աստծուն…:

Որքան դյուրին է ընթանալ լայն ճանապարհով, որ դեպի կործանում է տանում և մեզնից շատերն են ընտրում այդ կործանարար ճանապարհը, ընտրում, ընթանում և կորստյան մատնվում: Բայց եթե զղջանք, սթափվենք ու ետ կանգնենք մեր ընտրած չար ճանապարհից, այդժամ Տերը, որ մեր ողջ ընթացքին մեր կողքին էր և սպասում էր մեծ համբերությամբ մեր դարձին, պիտի օգնի մեզ, վեր բարձրացնի, հայրաբար խնամելով` սփոփի և գթությամբ ընդունի: «Այնպես պիտի լինի, որ դեռ նրանք ձայն չտված` պիտի լսեմ նրանց, դեռ նրանք չխոսած` պիտի ասեմ, թե ինչ եք ուզում» (Եսայի 65:24),-ասում է դեպի երկինք մեր հայացքների դարձին սպասող ամենակարող Աստված, քանզի` «Որքան բարձր է երկինքը երկրից, այնքան զորեղ է Տիրոջ ողորմությունն Իրենից երկյուղ կրողների վրա» (Սղմ. 102:11): Այո, Աստված մեր փրկությունն է կամենում և համբերող է մեր նկատմամբ: Ուստի չկարծրացնենք մեր սրտերն Աստծու Խոսքի նկատմամբ, բացենք մեր սրտերն Աստծո առջև, նախանձախնդիր լինենք բարու մեջ, արթուն լինենք աղոթքների մեջ, կառչենք մեր Հույսից` Ճշմարտության առհավատչյայից` Հիսուս Քրիստոսից և «…համարձակությամբ մոտենանք Նրա շնորհի աթոռին, որպեսզի ողորմություն ստանանք և շնորհ գտնենք այն ժամանակ, երբ օգնության կարիք ունենք» (Եբր. 4:16): Գիտենք, որ Տերը մեզ հետ է մշտապես, մեր կողքին, մեզ չպիտի թողնի և ոչ էլ պիտի լքի, միայն թե մենք հավատարիմ լինենք Նրան, համարձակորեն մերժենք չարը, ընթանանք դեպի Աստված տանող անձուկ, բայց քաղցր և լուսավոր ճանապարհով, հավատանք, որ բազումողորմ Աստված սպասում է մեզ: Մտաբերենք Ահեղ և Անաչառ Դատաստանը, որ լինելու է, երբ Աստվածորդին երկրորդ անգամ գա` դատելու աշխարհը, հավատանք, սիրելիներ: Դառնանք դեպի Տերը, և Նա կդառնա դեպի մեզ և աղոթենք, որ «այստեղ մեղքերի փորձություններից, իսկ այնտեղ տանջանքների հրից մեզ փրկի մեր Բազմագութ և Ողորմած Տեր Քրիստոս Աստված, Որին փառք և զորություն և երկրպագություն հավիտյանս. ամեն» (սբ. Գր. Տաթևացի):

Անժելա Խաչատրյան