Սաղմոս ՀԵ

Այսուհետև՝ մի՛ ապականիր, Ասաբի օրհնության սաղմոսը. երգ ասորեստանցիների մասին: Որ ինչպես եղավ Եզեկիայի փրկությունը և Սենեքերիմի կործանումը, նաև Տիրոջ մահվան խորհուրդն ունի:

1. Յայտնի է ի Հրէաստանի Աստուած, և յԻսրայէլ մեծ է անուն նորա:

Աստված հայտնի է Հրեաստանում, և Իսրայելում մեծ է անունը նրա:

Հրաշագործություններով և Քրիստոսի խաչով հայտնի դարձավ, թե ով է սասանում արարածներին: Նաև իմանալի Հրեաստանը [Տիրոջը] խոստովանած բոլոր սրբերն են և վերին Սիոնը, որ տեսնում են Աստծուն, և մեծ է նրա անունը:

2. Եղև խաղաղութիւն տեղի նորա. և բնակութիւն նորա Սիովն:

Նրա տեղը խաղաղության մեջ է, և նրա բնակությունը՝ Սիոնում:

Վերին Երուսաղեմն է խաղաղություն կոչում, որտեղ չկան ցավեր և վշտեր:

3. Անդ խորտակեաց Տէր զզօրութիւն աղեղան, զզէն, զսուր և զճակատամարտ:

Այնտեղ խորտակեց Տերն աղեղի զորությունը և զենքը, սուրն ու ճակատամարտը:

Ասորեստանցիների [աղեղի զորությունը], քանզի վերին Սիոնում չի կարող չարը նետ արձակել և պատերազմել:

4. Լուսատու ես դու սքանչելապէս լերանցն յաւիտենից. խռովեսցին ամենեքեան, որ անմիտ են սրտիւք, ննջեսցին զքունս իւրեանց, և ինչ ո՛չ գտին:

Դու սքանչելի լուսատուն ես հավերժական լեռների: Բոլոր անմիտ սիրտ ունեցողները պիտի խռովվեն, պիտի ննջեն և ոչինչ պիտի չգտնեն:

Յոթանասունից թարգամության մեջ այսպես է. Սիոնի լեռներ լույս առե՛ք: Իսրայելի լեռները լույս առան՝ ցնծալով սփոփանքից, խռովքի մատնվեց անմիտ ասորին, ննջեցին և չգտան Երուսաղեմը: Նորից՝ հավերժական լեռները հրեշտակներն են, որոնց արեգակը Տերն է, իսկ անմիտները ննջում են և ծուլանում են այստեղ հրեշտակների պես արթուն մնալուց, իսկ այնտեղ էլ խռովքի են մատնվելու, և ոչ մի մասնակցություն չեն ունենալու արթուն բնությունների հետ: Լեռները նաև նահապետներն են, որոնք Քրիստոսից լույս վերցրեցին, տեսան և ցնծացին, ինչպես Աբրահամը, իսկ անմիտ հրեաները ծուլանալով՝ ոչինչ չիմացան: Նորից՝ լեռներն իմաստուն կույսերն են, քանզի ամանով ձեթ վերցրեցին, իսկ անմիտ հիմարները ննջեցին և ոչինչ չգտան:

5. Ամենայն արք ի մեծութիւն ձեռաց իւրեանց. ի սաստէ քումմէ, Աստուած Յակոբայ, ննջեցին, և ոյք հեծեալ էին ի ձիս:

Բոլոր մարդիկ, որոնց ձեռքում հարստություն կար, ննջեցին ու ոչինչ չգտան: Հակոբի Աստված, քո սաստից քուն մտան նաև ձի հեծնողները:

Բոլոր մարդիկ, որոնք Սենեքերիմին ու Ռափսակին էին ապավինում, քո սաստից քուն մտան, և հարյուր ութսունհինգ հազար հեծյալներ կոտորվեցին, և Գոգը նույնպես: Նաև նրանք, ովքեր իգամոլ ձիերի պես ցանկությունների հետևից են գնում:

6. Դու ահաւոր ես՝ և ո՞վ կարէ կալ առաջի քո,  որպէս երևեցար դու յերկնից, յայտնի եղև բարկութիւն քո:

Դու ահավոր ես, և ո՞վ կարող է կանգնել քո առջև: Երբ երևացիր դու երկնքից՝ հայտնվեց քո բարկությունը:

Արդ, իմացանք, որ կարող էիր նախքան նրանց հայհոյելը կոտորել նրանց, այլ, քանի որ նրանք հեգնեցին, այդ ժամանակ երևաց քո բարկությունը: Նաև երկրորդ գալստյան ժամանակ է հայտնելու իր բարկությունը:

7. Երկիր երկեաւ և սարսեաց ընդ յառնելն Աստուծոյ ի դատաստան. ընդ ապրեցուցանել զամենայն հեզս երկրի:

Երկիրը սարսափեց ու դողաց, երբ Աստված ելավ դատաստան տեսնելու, փրկելու աշխարհի բոլոր հեզերին:

Ասորեստանի դատաստանով: Նաև, երբ քո ծննդյան ժամանակ երկնքում երևաց քո նշանը՝ աստղը, ինչպես նաև Տիրոջ խաչելության և երկրորդ գալստյան ժամանակ: Ելնելը, գալը և երևալը մարդեղության մասին է ասում, [փրկելու] բոլոր հեզերին, որոնց երանի տվեց:

8. Խորհուրդք մարդկան խոստովան առնին առ քեզ, և ծածկեալք իմաստութեամբ օրհնեսցեն զքեզ:

Մարդկանց խորհուրդները պիտի խոստովանեն քեզ, և իմաստությամբ ծածկվածները պիտի օրհնեն քեզ:

Քանզի այնտեղ նաև խորհուրդների քննություն է լինելու, և այստեղ իմաստությամբ ծածկվածները, այսինքն՝ առաքինությունները պիտի հայտնի և պիտի օրհնի նրանց Աստված:

9. Ուխտս դի՛ք և կատարեցէ՛ք Տեառն Աստուծոյ մերոյ, ամենեքեան, որ շուրջ էք զնովաւ:

Ո՛ւխտ դրեք և կատարեցե՛ք այն մեր Տեր Աստծու համար, ամենքդ, որ շուրջն եք նրա:

Եզեկիայի հետ ուխտ արեցիք, որ Երուսաղեմի շուրջբոլորն եք գտնվում, նաև [բոլորդ], որ Աստծու հետ եք՝ նրան միայն պաշտել, որ օգնեց ձեզ: Նաև, որ նրա շուրջն եք և անդամն եք Տեր Աստծու՝ Քրիստոսի ավազանի ուխտով, կատարեցեք սատանայից հրաժարվելը:

10. Մատուցէ՛ք պատարագս ահաւորին. ո քաղէ զհոգիս իշխանաց, ահաւոր է նա քան զամենայն թագաւորս երկրի:

Ընծանե՛ր մատուցեցեք Ահավորին, Նրան, որ քաղում է հոգիներն իշխանների. ահավոր է Նա աշխարհի բոլոր թագավորներից ավելի:

Այնտեղ, որ անասուններին ուխտ մատուցեցին, իսկ այստեղ՝ բանական պաշտամունք ենք մատուցում: Նրան, որ քաղում է հոգիներն իշխանների. ոչ միայն ասորի իշխանների, այլ բոլոր բանականների, ովքեր ինքնակամ մեղանչում են, ըստ իրենց ազատ բնության:

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը