Գրքեր

Սաղմոս ԿԲ

Սաղմոս Դավթի, մինչ նա գտնվում էր Հրեաստանի անապատում: Դավիթը գնաց Աքիմելիքի մոտ, այնտեղից՝ Անքուսի, ապա ապահովություն գտավ անապատում և ասաց.

1. Աստուած, Աստուած իմ, ես առ քեզ առաւօտ առնեմ, ծարաւեաց առ քեզ հոգի իմ. քանի՞ պատիկ ևս և մարմին իմ:

Աստվա՛ծ, Աստվա՛ծ իմ, ես առավոտից քեզ եմ դիմում. հոգիս ծարավ է քեզ, առավել ևս մարմինն իմ:

Քանզի քո սերը թոթափում է աչքերի քունը՝ երեկոյից մինչև առավոտ, և կրկնելով բարեգործ անունը եռանդագին կարոտով՝ ընդհանրական Աստծուն իր սեփականն է համարում: Հոգիս ծարավ է քեզ. երանելի ծարավով տոչորված: Առավել ևս մարմինն իմ. աննկարագրելի է հոգու ծարավը և առավել ևս մարմնի, քանզի եթե նա կարիք ունի, ապա առավել ևս մահկանացու մարմինը կունենա: Նաև հոգու հավատով և գործով մարմնի ծարավը դեպի Աստված է ուղղում և ընդունելի լինում:

2. Որպէս երկիր անապատ և անջուր, ուր ո՛չ գոյ ի նմա ճանապարհ:

Ինչպես մի անապատ և անջուր երկիր, ուր ճամփա չկա:

Անապատ և անջուր երկիր, դժվար [անցանելի], կամ ուր մարդկանց համար ճանապարհ չկա, և [որտեղ] երկու բան է ցանկանում՝ վաստակել և փափագել:

3. Այսպէս ի սուրբս երևեցայց քեզ, տեսանել ինձ զօրութիւն քո եւ զփառս քո:

Այդպես էլ պիտի երևամ քո սրբարանում՝ տեսնելու փառքդ և զորությունդ:

Ցանկանում եմ երևալ սրբարանում կամ տապանակի մոտ՝ տեսնելու փառքդ, որ նրանով գործվեց, և քո անունը փառավորվեց անապատում, Հորդանանում և օտար ազգերի մեջ: Դարձյալ՝ անապատ երկիրը մարմինն է բարիքներից [զրկված] և անջուր՝ հոգին իմաստությունից [զրկված], ուր դեպի Աստված ճանապարհ չկա: Դարձյալ քո սուրբ եկեղեցու խորհուրդն է ցանկանում տեսնել բնությունս, այնտեղ լցնել հոգու և մարմնի կարիքները՝ ուսանելով քո զորությունը, որը Սուրբ Խաչն է:

4. Վասն զի լաւ է ինձ ողորմութիւն քո քան զկեանս իմ. և շրթունք իմ գովեսցեն զքեզ:

Քանզի ինձ համար քո ողորմությունն ավելի լավ է, քան կյանքս, և շրթունքներն իմ պիտի գովեն քեզ:

Ոչ թե կյանք եմ խնդրում, այլ իմանալ, որ ողորմած ես իմ հանդեպ, քանզի բոլոր սրբերը չէին խնդրում այս կյանքի համար, այլ՝ ողորմություն, որը Հիսուս Քրիստոսն է: Եվ շրթունքներն իմ պիտի գովեն քեզ. երբ լցվեն շնորհներովդ:

5. Այսպէս օրհնեցից զքեզ ի կեանս իմ, և յանուն քո համբարձից զձեռս իմ:

Այսպես իմ կյանքում քեզ պիտի օրհնեմ և քո անունով ձեռքս բարձրացնեմ:

Ամբողջ իմ այս կյանքը վատնեցի, և քո անունով բարձրացրեցի իմ ձեռքերը, այլ ոչ թե կուռքերի, վեր բարձրացրեցի՝ հավատալով քեզ և ոչ թե այլ բաների, քանզի քո անունն ամեն ինչից վեր է:

6. Որպէս ի ճարպոյ պարարտութենէ լցցի անձն իմ, շրթամբք, ցնծութեամբ օրհնեսցէ զքեզ բերանն իմ:

Ասես պարարտ ճարպով պիտի հագենա իմ հոգին, և բերանս ցնծալից շրթունքներով քեզ պիտի օրհնի:

Քեզ աղոթելիս, ասում է, առողջությամբ և ցնծությամբ եմ լցվում: Դարձյալ՝ պարարտը և ճարպը զոհերի գիրությունն է ցույց տալիս, որ Աստծուն էին ընծայում, և իր հոգին էլ էր ցանկանում այդպես տեսնել Աստծո սեղանի առջև՝ լի իմաստության լույսով, սրբությամբ և Աստծո հանդեպ սիրով:

7. Զի թէ յիշէի զքեզ յանկողնի իմում, ընդ առաւօտս կանխեալ խօսէի ընդ քեզ:

Երբ քեզ հիշում էի իմ անկողնում, առավոտյան կանուխ խոսում էի քեզ հետ:

Քանի դեռ խորանին մոտ էի, առավոտյան այնտեղ էի գնում: Սիմաքոսն [այսպես է թարգմանում]. գիշերվա որոշ ժամերի կանգնած գոհանում էի մինչև առավոտ:

8. Զի եղեր իմ օգնական, ի հովանի թևոց քոց ցնծացայց:

Քանի որ դու եղար իմ օգնականը, քո թևերի հովանու տակ ես պիտի ցնծամ:

Խնամակալությունն է կոչում թևերի հովանի:

9. Եկն զկնի քո անձն իմ. և զիս ընկալաւ աջ քո. և նոքա ի նանիր խնդրեցին զանձն իմ:

Քեզ հետևեց իմ հոգին, և աջդ ընդունեց ինձ: Նրանք, որ ինձ իզուր հետապնդեցին:

Այստեղ եկա՝ որպես առաջնորդ քեզ ունենալով, և ինձ ընդունեցիր՝ ազատելով նրանցից, և նրանք, որ ինձ իզուր հետապնդեցին, չգտան:

10. Մտցեն ի ներքոյ անդնդոց երկրի. մատնեսցին ի ձեռս սրոյ, և բաժինք աղուեսուց եղիցին:

Թող երկրի անդունդների խորքը մտնեն: Թող սրի մատնվեն նրանք և աղվեսների բաժին դառնան:

Քանզի երկրի վրա ինձ հանգիստ չեն տալիս, դժոխքի հատակն է անսահման մեղքերի վայրը, ինչն անդունդ կոչեց: Թող սրի մատնվեն. մարգարեանում է Սավուղի և հրեաների մասին: Եվ աղվեսների բաժին դառնան. այդպես եղավ կոտորվածների հետ, իսկ կենդանիներին դևերը նենգությամբ բաժանեցին՝ ըստ իրենց կամքի ղեկավարելով:

11. Թագաւոր յուսացաւ ի Տէր. գովեսցին ամենեքեան, որ երդնուն նովաւ. խցցին բերանք այնոցիք, ոյք խօսէին զանիրաւութիւն:

Թագավորը հույսը դրեց Տիրոջ վրա. թող պարծենան բոլոր նրանք, որ երդվում են նրանով, թող խցվեն բերանները նրանց, ովքեր անիրավություն են խոսում:

Ինքը՝ Դավիթը, և Քրիստոսը իր անդամներով՝ Հորը, և բոլոր սրբերը պսակվելով Տիրոջով: Թող պարծենան բոլոր նրանք, որ երդվում են նրանով. սովորություն է երդվել թագավորի փրկության համար, այնտեղ՝ Դավթի, այստեղ՝ ավազանի առաջ երդվում են ուղղափառ դավանությամբ և պարծանքի արժանի դառնում: Թող խցվեն բերանները նրանց, ովքեր անիրավություն են խոսում. Դավթի և մեր Քրիստոս Աստծո դեմ չարախոսների:

 

 

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը

27.08.18
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․