Պատասխան - Կատարելության շատ կարիք ունի, քանզի պետք է առաքինության գործերով զարդարված լինի, որպեսզի այս Սուրբ Խորհուրդն իր հոգու մեջ ընդունելու տեղ ունենա: Պետք է մաքուր խղճով հաղրդվի, ինչպես Սերովբեն ունելիով մոտեցավ Սուրբ Սեղանին: Պողոս Առաքյալը հրամայում է. «Թող մարդ նախ ինքն իրեն փորձի և ապա ուտի այդ հացից» (Ա Կորնթ. 11:28):

Պետք է սրբությամբ մաքրվել յոթը մահացու մեղքերից: Նախ պետք է ազատվել հպարտության մեղքից, ինչը հրեշտակներին գցեց իրենց աթոռից և երկիր աքսորեց, որովհետև հպարտության մեղքով մերձեցողը նույն պատիժն է կրում:

Պետք է հոգին մաքուր լինի նախանձից: Ինչպես Սուրբ Հոգին, որ երևաց աղավնակերպ, դառնություն չունի, նույնպես և հաղորդվողը պիտի նախանձի դառնություն չունենա իր սրտում:

Պետք է ազատվել նաև բարկության ախտից, քանզի ինչպես Պիղատոսի բարկացող և կատաղի զինվորները չարչարեցին Քրիստոսին, նույնպես և բարկության ախտով հաղորդվողն է դասվում նրանց կարգը և պատժակից լինում նրանց:

Պետք է զգուշանալ ծուլությունից և առաքինի արիությամբ կատարել խոստովանահոր կարգած ապաշխարությունը և նույն արիությամբ միշտ պայքարել երեք տեսակ թշնամիների

դեմ, որոնք են`մարմինը, աշխարհն ու սատանան (նյութը, ցանկություններն ու նրանց տիրակալը):

Պետք է զգուշանալ ագահությունից` Հուդային չնմանվելու համար, ում սրտի մեջ մատնության երեսուն արծաթը կար, իսկ բերանի մեջ` մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Մարմինն ու Արյունը, ինչի պատճառով Աստված այսպես էր հանդիմանում Դավիթ մարգարեի բերանով. «… Եվ որն ուտում էր հացն իմ, հաճախակի իմ դեմ խաբեություն գործեց» (Սաղմ. 40:10):

Պետք է զգուշանալ որկրամոլությունից, քանզի որկրամոլությանը հետևելը կռապաշտություն է. ինչպես Իսրայելի համար ասում է Դավիթը. «Նրանք Բելփեգորին հարեցին, զոհի միս կերան ու մեռելոտի» (Սաղմ. 105:28):

Պետք է զգուշանալ պոռնկությունից և բղջախոհությունից, որովհետև Սուրբ Հաղորդությունը հրեշտակների հաց է կոչվում; Ուրեմն հաղորդվողը հոգով պետք է նմանվի հրեշտակի: Իսկ բղջախոհները ոչ թե հրեշտակների, այլ պիղծ անասունների են նմանվում: Այդ պատճառով մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս հրամայում է արգելել այդպիսիներին` ստանալ Սուրբ Հաղորդություն`ասելով. «Մի՛ տվեք սրբությունը շներին. և ձեր մարգարիտները խոզերի առաջ մի՛ գցեք» (Մատթ. 7:6):

Վերջապես ամեն տեսակ մեղքից պետք է մաքուր և սուրբ լինի հաղորդվողը: Քանզի զազիր մեղքով ախտահարվածը և չզղջացողը նույնիսկ եկեղեցի մտնելու իրավունք չունի: Այս է պատճառը, որ սարկավագները ողջույնի ժամանակ ասում են. «Ովքեր չեն կարող հաղորդվել աստվածային խորհրդին, թող դռների մոտ կանգնեն ու աղոթեն»:

Հիրավի, սրբություն է կոչվում այս Սուրբ Խորհուրդը, բայց սրբերի սրբություն է: Այս պատճառով էլ ժամարարը, Սուրբ Խորհուրդը վեր պահելով, բարձրաձայն ասում է. «Սրբություն` սրբերի համար»: