Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս Խաչվեց ուրբաթ օրը, այնուհետև երեկոյան իջեցվեց խաչից և դրվեց Սուրբ Գերեզմանում, Հարության ավետիսը յուղաբեր կանաց ավետվեց կիրակի առավոտյան: Ս. Գրիգոր Տաթևացին ասում է. «Ուրբաթ օր իններորդ ժամին ավանդեց հոգին և դժոխք իջավ ու այնտեղ մնաց երեսուն և կես ժամ, և խորհուրդը այս է, որ քանի տարի որ մարմնով քարոզեց մարմնավորներիս, նույնքան էլ հոգով հոգիներին», (Ս. Գրիգոր Տաթևացի «Ոսկեփորիկ» ): «Իր անբաժանելի աստվածությամբ Հոգով դժոխք իջավ, քարոզեց հոգիներին, ավերեց դժոխքը և հոգիներն ազատագրեց» (Ժամագիրք «Հավատամք»), նաև ««Ելավ բարձունքը, գերիների բազմություն գերեվարեց և մարդկանց պարգևներ տվեց»: «Ելավն» ի՞նչ է (Սղ. 68:19), եթե ոչ այն, որ իջավ նախ երկրի ստորին կողմը, Նա որ իջավ նույն ինքն է, որ բարձրացավ երկինքներից ավելի վեր, որպեսզի լցնի ամբողջ տիեզերքը» (Եփես 4:9,10): Քրիստոսի Հարությունը տոնում ենք կիրակի օրը, սակայն քանի որ եկեղեցական օրը փոխվում է երեկոյան ժամերգությունից հետո, այդ իսկ պատճառով շաբաթ երեկոյան ժամերգությունից հետո կատարվում է Ս. Պատարագ և Հարության ավետիսն է ավետվում: