Աբբա Ագաֆոնն ու բորոտը

Աբբա Ագաֆոնը քաղաք էր գնում՝ իր համեստ ձեռքի աշխատանքները վաճառելու և ճանապարհին մի բորոտ տեսավ պառկած: Նա հարցրեց.

- Ո՞ւր ես գնում:

- Քաղաք,- պատասխանեց աբբա Ագաֆոնը,- ձեռքիս աշխատանքերը վաճառելու:

- Սեր ցուցաբերիր և ինձ էլ այնտեղ տար:

Ծեր վանականը բարձրացրեց նրան և ուսերին դրած քաղաք տարավ: Բորոտն ասաց.

- Ինձ այնտեղ դիր, որտեղ աշխատանքներդ ես վաճառելու:

Ծերն այդպես էլ արեց: Երբ նա մի իր վաճառեց՝ բորոտը հարցրեց.

- Որքանո՞վ վաճառեցիր:

- Այսքանով,- պատասխանեց ծերը:

Բորոտը խնդրեց.

- Ինձ համար հաց գնիր:

Երբ վանականը մեկ այլ իր վաճառեց՝ բորոտը հարցրեց.

- Իսկ դա ինչքանո՞վ վաճառեցիր:

- Այսքանով,- պատասխանեց ծերը:

- Ինձ համար էլի հաց գնիր:

Վանականը գնեց: Երբ վաճառեց ամբողջն ու ցանկանում էր հեռանալ՝ բորոտը հարցրեց.

- Գնո՞ւմ ես:

- Գնում եմ,- պատասխանեց աբբան:

Բորոտն ասաց.

- Սեր ցուցաբերիր և ինձ տար այնտեղ, որտեղից բերել ես:

Վանականն այս էլ կատարեց: Այդժամ բորոտն ասաց.

- Օրհնյալ ես դու, Ագաֆո՛ն, Տիրոջից, որ երկնքում ու երկրի վրա է:

Աբբան շրջվեց բորոտի կողմն ու ոչ ոքի չտեսավ: Դա Տիրոջ հրեշտակն էր, որ եկել էր ծեր վանականին փորձելու:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի