Գրքեր

Անամոթությունն աստվածային շնորհը հեռու է վանում

Մեծ ուշադրություն է հարկավոր: Անպարկեշտ ու անուշադիր վարքը խոչընդոտ է աստվածային շնորհի համար: Մարդկանց նկատմամբ հարգանքի բացակայությունն ամենամեծ խոչընդոտն է, որպեսզի աստվածային շնորհը մոտենա մարդուն: Որքան ավելի մեծ հարգանք են երեխաներն ունենում ծնողների, ուսուցիչների և ընդհանրապես ավագների նկատմամբ, այնքան ավելի մեծ շնորհ են ընդունում: Որքան նրանք անպարկեշտ ու անհնազանդ են, այնքան Աստծո շնորհը հեռանում է նրանցից: Աշխարհիկ ազատությունը ոչ միայն ակնածանքն է վռնդել, այլ նույնիսկ՝ աշխարհիկ տարրական քաղաքավարությունը: Որոշ երեխաներ առանց ամաչելու գոչում են իրենց հորը. «Հե՜յ, հայրի՛կ, ծխախոտ ունե՞ս, թե չէ իմը վերջացել է»: Մի՞թե առաջ նման բան կլսեիր: Եթե նույնիսկ դեռահասը ծխում էր, ապա թաքուն էր անում դա: Իսկ այժմ սովորական բան է: Դե այդքանից հետո երեխաներն ինչպե՞ս վերջնականապես չզրկվեն աստվածային շնորհից: Հիմա աղջիկներն իրենց հոր և մոր ներկայությամբ ամենափողոցային խոսքերով անպատվում են իրենց եղբայրներին նրա համար, որ վերջիններս եկեղեցի են գնում, իսկ հայրը միայն լռում է: Մազերս բիզ-բիզ կանգնեցին, երբ լսեցի այդ մասին: Հետո, երբ մենակ մնացի, նույնիսկ սկսեցի ինքս ինձ հետ խոսել:

Աշխարհիկ միջավայրը և աշխարհիկ ծնողները կործանում են երեխաներին: Միջավայրը մեծ ազդեցություն է գործում երեխաների վրա: Քիչ են այն երեխաները, որոնք համեստություն և նախանձախնդրություն ունեն: Չարացած, դաժան երեխաների մեծամասնությունն այդպիսին է դառնում, որովհետև անամոթաբար է իրեն պահում: Շատ ծնողներ իրենց երեխաներին ինձ մոտ են բերում և ասում. «Հա՛յր, երեխայիս մեջ դև կա»: Իսկ ես տեսնում եմ, որ չկա: Աստված հեռու պահի: Իրենց մեջ դև ունեցող երեխաները շատ չեն: Մնացյալը դրսից են ենթարկվում դիվական ազդեցության: Այսինքն հենց երեխաների մեջ դև չկա, սակայն նա դրսից է ղեկավարում նրանց: Սակայն նա իր գործը դրսից գործելիս էլ է անում: Իսկ ինչի՞ց է այդ ամենը սկսվում: Անամոթությունից: Ավագների հետ անամոթաբար խոսելով, երեխաներն Աստծո շնորհը վանում են իրենցից: Իսկ երբ Աստծո շնորհը հեռանում է՝ դևերն են գալիս և երեխաները կատաղում են, սանձարձակություններ անում: Եվ հակառակը՝ երեխաները, որոնք ակնածանք ու հարգանք ունեն, ենթարկվում են ծնողներին, ուսուցիչներին և ավագներին՝ անդադար ընդունում են Աստծո շնորհը: Աստծո օրհնությունը մնում է նման երեխաների վրա: Աստծո շնորհը տարածվելով՝ ծածկում է նրանց: Առ Աստված ունեցած մեծ երկյուղածությունը, ավագների նկատմամբ տածած մեծ հարգանքի հետ միասին, աստվածային մեծ շնորհ է բերում երեխաների հոգիների մեջ և դրանք այն աստիճան լցնում շնորհով, որ շնորհի աստվածային փայլը նրանց ակնառու է դարձնում այլոց համար: Աստծո շնորհը փոքրիկ խռովարարների և անկարգների մոտ չի գնում, այն գնում է նախանձախնդիր, խոհեմ, ակնածալից երեխաների մոտ: Հարգանք ու երկյուղածություն ունեցող երեխաները երևում են: Նրանց աչքերը փայլում են: Եվ որքան ավելի են հարգանք ունենում ծնողների և ընդհանրապես՝ ավագների նկատմամբ, այնքան ավելի մեծ շնորհ են ստանում: Որքան նրանք անպարկեշտ ու անհնազանդ են, այնքան Աստծո շնորհը հեռանում է նրանցից:

Երեխան, որն ուրիշներից պահանջներ ունի, երեխան, որին ոչնչով չես գոհացնի՝ մեկ սա այսպես չէ, մեկ այն՝ այնպես, կվերածվի խռովարարի, կվերածվի սատանայի: Քանի որ Արուսյակն էլ ցանկացավ իր գահն Աստծո Գահից վեր դնել: Տեսե՛ք՝ բոլոր երեխաները, որոնց քմահաճույքները ծնողները կատարում են, փոքրիկ խռովարարներ են դառնում: Եվ եթե երեխաները չապաշխարեն, որպեսզի ազատվեն իրենց փոթորկող այդ չար ալիքից, եթե շարունակեն իրենց անամոթաբար պահել, ապա Աստված հեռու պահի՝ Աստծո շնորհը նրանց կրկնակի է թողնում: Եվ նրանք նույնիսկ այնտեղ են հասնում, որ Աստծո մասին էլ են անհարգալից խոսում, ինչից հետո արդեն չար ոգիներն են նրանց ղեկավարում:

 

 

Հայր Պաիսիոս Աթոսացու «Ցավով և սիրով՝ ժամանակակից մարդու մասին» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

 

03.02.18
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․