Բացարձակ հավատքը

Չորային ամառ էր և փոքրիկ գյուղատիպ ավանի բնակիչներն անհանգստանում էին իրենց բերքի համար: Մի կիրակի, Պատարագից հետո, նրանք հոգևոր հովվին դիմեցին՝ խորհուրդ ստանալու:

- Հա՛յր, պետք է ինչ-որ բան անենք, թե չէ ողջ բերքը կկորցնենք:

- Այն ամենն ինչ ձեզանից պահանջվում է՝ բացարձակ հավատքով աղոթելն է: Առանց հավատ աղոթքը՝ աղոթք չէ: Այն պետք է սրտից բխի,- պատասխանեց հոգևորականը:

Ողջ հաջորդ շաբաթը գյուղացիները հավաքվում էին օրը երկու անգամ ու աղոթում, որ Աստված իրենց անձրև ուղարկի: Կիրակի օրը նրանք հոգևորականի մոտ եկան:

- Հա՛յր, ոչինչ չի ստացվում: Մենք ամեն օր հավաքվում ենք միասին ու աղոթում, բայց անձրև չկա ու չկա:

- Դուք իսկապես հավատքո՞վ եք աղոթում,- հարցրեց հոգևորականը:

Նրանք սկսեցին վստահեցնել, որ՝ այո: Սակայն հոգևորականն առարկեց.

- Գիտեմ, որ առանց հավատքի եք աղոթում, որովհետև ձեզանից և ոչ ոք, այստեղ գալուց իր հետ անձրևանոց չբերեց:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի