Ճամփորդն ու հսկան

Մի մարդ մոլորվեց անտառում ու մի հսկայի հանդիպեց: Վերջինս բռնեց ճամփորդին ու հուժկու ձայնով ասաց.

- Այսուհետև ի՛մ ստրուկը կլինես:

Բայց մարդն իր մեջ արիություն գտավ ու պատասխանեց.

- Ո՛չ, ավելի լավ է սպանես ինձ, քան քո ստրուկը լինեմ:

Հսկան մռնչաց կատաղությունից ու խփեց գերյալին: Մարդն ընկավ, իսկ երբ ուշքի եկավ՝ որոշեց մտքում. «Ծեծին կդիմանամ, բայց չեմ հանձնվի չարագործին»:

Հետո նայեց հսկային ու շատ զարմացավ, քանի որ նրա հասակը կարճացել էր:

- Կամ իմ ստրուկը կդառնաս կամ կսպանեմ քեզ,- զայրույթով բղավեց հսկան: Եվ ամեն կողմից հարվածներ տեղացին մարդու վրա: Բայց ամեն հարվածի հետ հսկան ավելի ու ավելի էր փոքրանում: Ահա արդեն բոլորովին անճոռնի թզուկի վերածվեց…

Այնժամ մարդը դժվարությամբ ոտքի կանգնեց ու ցավն արհամարհելով՝ ծիծաղեց.

- Ահա՛, թե բանն ինչում է: Դու տանել չես կարողանում մարդու համբերությունը, այդ պատճառով էլ կորցրեցիր ուժդ ու հասակդ: Այժմ չեմ վախենում քեզանից:

Այս խոսքերը լսելով՝ թզուկը ահից դողաց, կծկվեց ու մկան պես ժայռի ճեղքի մեջ մտավ: Եվ այն օրվանից այլևս չհայտնվեց մարդուն, որն իր խիզախությամբ ու համբերությամբ հաղթեց հսկային:

«Ձեզ համբերություն է պետք, որպեսզի Աստծու կամքը կատարելով, հասնեք նրա խոստմանը» (Եբր. 10:34):

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի