Գաղտնիքը

Աշակերտները հավաքվում են սրբակյաց ծերունի ճգնավորի մոտ և հարցնում.

- Հա´յր սուրբ, ինչումն է գաղտնիքը, որ այսպիսի պատկառելի տարիք ունես և ավելի առողջ ու առույգ ես, քան մենք, և չես հիվանդանում...

Ճգնավորը պատասխանում է.

- Աստծո կամքն է այդպես..., Տերն է այդպես որոշել այս անարժան ծառայի համար: Այնուհետև մի պահ մտախոհ դադար է տալիս և տխուր-տխուր շարունակում.

- Երկար տարիներ առաջ աղոթք էի անում, մի մարդ հայտնվեց` անգույն, սմքած, բայց սառնասիրտ դեմքով: Վաղուց էի ճանաչում էի նրան, ուրախացա, ընդառաջ գնացի ու ջերմագին փաթաթվեցի: Սակայն նա ետ-ետ գնաց ու ասաց, թե ինքը չի սիրում խոնարհության, սիրո և ժուժկալության ձգտող մարդկանց ու հեռացավ: Եվ այլևս նրան չտեսա..

Աշակերտները զարմացած միմյանց նայեցին ու հարցրեցին.

- Իսկ ո՞վ էր այդ վաղեմի ծանոթ մարդը:

Ճգնավորը տխուր շարունակեց.

- Հիվանդությունը..., հիվանդությունը...

Հովհաննես Մանուկյան