Գրքեր

Իմ ուղին

Մի գյուղում երաշտ է լինում, մարդիկ նույնիսկ խմելու ջուր չեն ունենում: Ծեր վանականն անցնելիս է լինում այդ կողմերով ու հեռավոր մի վայրում գտնվող ջրհորի մասին պատմում, որտեղից կարող են խմելու ջուր վերցնել: Այնուհետև բոլորին առաջարկում իր առաջնորդությամբ գնալ այդ ջրհորը և ջուր բերել: Երբ ճամփա են ընկնում, տեսնում են, որ գյուղի վաճառականն ուղտի վրա նստած թռվռալով սլանում է դեպի այդ ջրհորը՝ հիացած գոչելով՝ սա իմ ուղին է, սա իմ ուղին է: Ծեր վանականի աշակերտը հարցնում է.

-Հայր Սուրբ, ինչո՞ւ տխրեցիք, երբ վաճառականին տեսաք ուղտով դեպի ջրհորը սլանալիս և մեզանից առաջ անցնելիս:

Ծեր վանականը պատասխանում է.

-Որդյա՛կս, տարբեր ուղիներ կան ջրհոր հասնելու համար: Մենք քայլում ենք մի անշուք ճանապարհով, սակայն դա ամենակարճ ուղին է, իսկ վաճառականն ընտրեց ամենից երկար ճանապարհը, որով ջրհոր մեկ ամիս անց միայն կարող է հասնել… հենց դրա համար էլ տխրեցի…

Աշակերտն ասում է.

-Իսկ նկատեցի՞ք, որ վաճառականն ինչքան մեծ հիացմունքով էր գնում, բայց նրանից ավելի մեծ ոգևորության և հիացմունքի մեջ ուղտն էր…

Ծեր վանականը պատասխանում է.

-Որովհետև այդ տափաստանային ճանապարհին նրանք հանդիպելու են միայն փուշ ու տատասկի, որոնք չափազանց առատ են այնտեղ ու դրախտավայր է այն ուղտի համար… 

 

Հովհաննես Մանուկյան

03.04.22
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․