Մեծագույն իմաստությունը

Մի գիշեր այն տեղանքում, որտեղ մենաստանն էր գտնվում, առատ ձյուն եկավ: Առավոտյան մինչ գոտկատեղ հասնող ձյան միջով աշակերտները հասան ծերի մոտ, ով հարցրեց.

- Դեհ, ասացեք տեսնեմ, թե ինչ է պետք այժմ անել:

Առաջին աշակերտն ասաց.

- Աղոթենք, որպեսզի ձնհալք սկսվի:

Երկրորդն առաջարկեց.

- Պետք է մեր խցերում սպասենք, իսկ ձյունն իր ճանապարհով թող ընթանա:

Երրորդն ասաց.

- Չպետք է անհանգստանանք ու մտահոգվենք այն մասին, թե արդյո՞ք ձյուն կա, թե ոչ:

Ծերը բոլորին լսեց ու ասաց.

- Իսկ այժմ լսեք, թե ես ինչ կասեմ:

Աշակերտները համակ ուշադրություն դարձան, որպեսզի ծերի իմաստուն խոսքից ոչ մի բառ բաց չթողնեն: Իսկ ծերը հոգոց հանելով՝ ասաց.

- Թիակները ձեռքներդ առեք և գնացեք ձյուն մաքրելու:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի