Մի գլուխ սոխ

Կար-չկար մի շատ չար մարդ կար, ով մի օր մահացավ: Եվ ոչ մի առաքինի գործ չթողեց իր ետևից: Դևերը բռնեցին նրան ու կրակե լիճը նետեցին: Իսկ նրա պահապան հրեշտակը կանգնել ու մտածում էր. «Ի՞նչ բարի գործ հիշեմ նրա գործածներից, որպեսզի ասեմ Աստծուն»: Հիշեց ու Աստծուն ասաց.

- Այս մարդը մի գլուխ սոխ հանեց հողից ու մուրացկան կնոջը տվեց:

Աստված պատասխանեց.

- Վերցրու այդ սոխն ու նրան մեկնիր լճի մեջ, թող բռնվի դրանից ու դուրս ձգվի: Եթե այդ կերպ դուրս հանես նրան, ապա թող դրախտ գնա, իսկ եթե սոխը պոկվի, ապա թող մնա այնտեղ:

Հրեշտակը վազեց մարդու մոտ ու մեկնեց սոխը.

- Ահա՛, բռնվի՛ր ու դուրս ձգվիր:

Եվ սկսեց զգուշությամբ դուրս քաշել նրան: Համարյա արդեն ամբողջովին քաշել էր, երբ լճի մյուս մեղավորները տեսան, որ նրան դուրս են հանում, սկսեցին կախվել նրանից, որպեսզի իրենք էլ դուրս գան նրա հետ: Իսկ քանի որ մարդը շատ չար էր, սկսեց ոտքերով հրել նրանց.

- Ինձ են դուրս բերում, այլ ոչ թե ձեզ: Իմ սոխն է, ոչ թե ձերը:

Հենց արտասանեց սա՝ սոխը պոկվեց և մարդը կրկին լիճն ընկավ ու մինչ օրս էլ այրվում է: Իսկ հրեշտակն արտասվեց ու հեռացավ:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի