Փրկության ուղին

Սուրբ Անտոնի մասին պատմում են, որ անապատում ապրելու ժամանակ, մի անգամ հոգևոր անհանգստություն ու հուսահատություն ունեցավ, և մռայլ մտքերը պաշարեցին նրան: Այդ վիճակում գտնվելով՝ սկսեց իր կսկիծն Աստծուն պատմել:

- Տե՛ր Աստված,- ասում էր նա,- ուզում եմ փրկվել, բայց մտածումներս ոչ մի կերպ թույլ չեն տալիս այդ անել: Ինչպե՞ս վարվեմ: Ինչպե՞ս փրկվեմ:

Իր նստած տեղից վեր կացավ ու մի փոքր հեռանալով՝ մեկ այլ տեղ նստեց և հանկարծ մի անծանոթի տեսավ, որը մանրազնին կերպով իր ձեռքի աշխատանքով էր զբաղված: Այդ մարդը մե՛կ ոտքի էր կանգնում՝ մի կողմ թողնելով իր աշախատանքը և աղոթում էր, մե՛կ էլ կրկին վերադառնում էր աշխատանքին՝ արմավենու տերևներն էր հյուսում: Այդպես վարվողը հրեշտակ էր, որ Աստծո կողմից ուղարկվել էր Անտոնին քաջալերելու և արիության մղելու համար: Եվ Անտոնը լսեց հրեշտակի ձայնը, որ ասում էր. «Անտո՛ն, այսպես վարվիր և կփրկվես»: Այս լսելով Անտոնը շատ ուրախացավ և քաջալերվեց: Սկսեց այդպես վարվել ու փրկվեց:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի