Ապաշխարության մասին

Մի մեղավոր մարդ, որ իր դստերն ապականել էր, եկավ եպիսկոպոսի մոտ` իր հանցանքները խոստովանելու: Նա  մեծապես ու զարմանալի  զղջումով եւ  հորդահոս արտասուքով խոստովանեց և հարցրեց.

- Սոսկ զղջումով ու չարչարանքներով կարո՞ղ եմ արդյոք Տիրոջից թողություն գտնել:

- Անկասկած այդպես է,- պատասխանեց եպիսկոպոսը,- կարող ես եթե կամենաս այդ հանցանքներիդ համար ապաշխարել:

Եվ նա ի խորոց սրտի աղաղակեց` ասելով.

- Կամենում եմ, եթե նույնիսկ հրամայես հազար անգամ մահ հանձն առնել:

Իսկ եպիսկոպոսը, գթալով  թշվառականին, ասաց.

- Քեզ ընդհամենը յոթ տարվա ապաշխարություն եմ տալիս:

Այն ժամ մեղավորն ասաց.

- Ինձ նման մեծագույն չարագործի համար ընդհամենը յոթ տարվա ապաշխարություն սահմանելն  ինչ է. եթե  մինչև աշխարհի վերջն էլ կենդանի մնամ, այդքան չարագործությունները քավել չեմ կարողանա:

Եպիսկոպոսը պատասխանեց.

- Գնա՛ և միայն հաց ու ջրով երեք օր պա՛հք պահիր:

Այդ ժամանակ մարդն  առավել ողբալով ու  կուրծք ծեծելով աղաչեց , որ փրկության ապաշխարությունն առաջնորդի իրեն: Եպիսկոպոսն էլ, խիստ զարմանալով և  ուրախանալով, նրան պատվիրեց, որ գնա և միայն «Հայր Մեր»-ն ասի՝   ստուգապես իմանալով, որ իր մեղքերը ներված են: Իսկ մարդն այդ, ուժգին աղաղակոցով  գետնին ընկնավ և հոգին ավանդեց: Անկասկած պարզ է, որ այսօրինակ ապաշխարությամբ նա ընդունելի եղավ Աստծուն և փոխադրվեց անանց կյանք:

***

Մի մարդ, որ վաշխ ու տոկոս էր վերցնում:  Քահանան մշտապես նրան խրատում  և ապաշխարության  էր հորդորում, իսկ նա էլ ասում էր.

- Լավ, լավ, կգա ժամանակ, կապաշխարեմ:

Նույնը նաև հիվանդության ժամանակ էր ասում: Իսկ քահանան տեսնելով դրա վտանգը՝ ջանադրաբար  ստիպում էր նրան, որ ապաշխարի: Եվ երբ արդեն մահամերձ էր, քահանան  դարձյալ փորձեց խոստովանության ու ապաշխարության բերելու: Իսկ նա աղաղակեց.

- Օ՛վ  ապաշխարություն, ո՞ւր ես: Ես այլևս ապաշխարել չեմ կարողանում: Եվ սա  Աստծո արդար դատաստանով էր, քանզի այն ժամանակ, երբ  կարող էի ապաշխարել,  չկամեցա:

Այսպես  ասելով էլ մեռավ:

Հայելի վարուց