Հոգևորը և մարմնավորը

Մարդը ստեղծված է Աստծո պատկերով, օժտված ազատ կամքով և անմահ հոգով, բայց միևնույն ժամանակ մարդուն հատուկ են նաև անասնական հատկությունները ուտելու և սերնդագործման հետ կապված իրողություններով, մարդը հակված է դեպի անասնական կիրքը, որկրամոլությունը և այլ ահավոր մեղքերը: Եվ թվում է, թե մարդը աստվածային և կենդանական հատկությունների խառնուրդ է: Սակայն Երկնքի Արքայության մեջ մարդը լինելու է միայն իր աստվածային հատկություններով: Քրիստոս ասաց. «Երբ մեռելներից հարություն առնեն, ո՛չ տղամարդիկ կին կառնեն և ո՛չ էլ կանայք մարդու կգնան, այլ կլինեն հրեշտակների նման, որ երկնքում են» (Մարկ. 12:25): Իսկ կերակրի վերաբերյալ Պողոս առաքյալն ասաց կորնթացիներին ուղղված իր առաջին նամակում. «Ուտելիքը որովայնի և որովայնը ուտելիքի համար է: Բայց Աստված և՛ այս, և՛ այն պիտի կործանի՚ (6:13): Հետևաբար, կարելի է ասել, որ երբ մարդը հետևում է հոգևորին, իր մեջ պայծառեցնում է աստվածային պատկերը, իսկ երբ առավել հետևում է կրքերին, շեշտում է իր անասնանմանությունը` ստվերելով իր աստվածային պատկերը: Դրա համար եկեղեցական հեղինակներից մեկն ասում է, որ Աստված մեզ տվեց և՛ հոգևորը, և՛ մարմնավորը, հոգևորը, որպեսզի վայելենք և հաճույք ստանանք, իսկ մարմնավորը, որպեսզի օգտվենք դրանից: Եվ ահա Քրիստոս մարդկությանը շնորհներ պարգևեց առաքինի, բարոյական ճիշտ կյանքով ապրելու և ճշմարիտ աստվածպաշտության ճանապարհով հաստատուն ընթանալու համար:

Տեր Ադամ քհն. Մակարյան

«Քրիստոնեության իսկությունը» գրքից