Պատասխան – Հոգով կուրացյալ հրեաները դիվական զորություն էին վերագրում Քրիստոսի կատարած հրաշքներին: Այժմ նմանատիպ բժշկությամբ հրեաները կարող էին իմանալ, որ այնտեղ դիվական զորություն չկա, քանզի դևը բնական պատճառները, որ ներգործական են, կրավորական պատճառներին մոտեցնելով է կատարում իր անելիքը: Բայց շաղախը, եթե աչքի վրա ծեփվի, ոչ թե լույս կտա, այլ լուսավոր աչքը կկուրացնի: Հետևաբար բացառվում էր, որ նման ձևով այդպիսի գործ արվեր: Դա հատուկ է միայն Նրան, Ով ամենակարող զորություն ունի: Քրիստոս նաև կամենում էր ցույց տալ, թե Ինքը հողից արարեց ամեն բան և ահա հողով լույս է տալիս աչքերին: Թուք գործածելով ցույց է տալիս, թե ոչ միայն մարմնի կատարյալ մասերի մեջ ունի հրաշք զորություն, այլև թքի մեջ ևս փայլում է Իր ամենակարող զորությունը: