Պատասխան – Ավանդությամբ այսպիսի պատմություն կա: Հայտնի է, որ աշտարակաշինության ժամանակ յոթանասուներկու հոգի էին գլխավորները, որոնք միմյանցից բաժանվեցին, երբ խառնվեց նրանց լեզուն: Մեր ազգի գլխավորը, որ Հայկն էր, տարեմուտի օրը Հայաստան հասավ: Այդ օրը հանգստանալով՝ ուրախության տոն կատարեց: Այդ ժամանակից մինչև այսօր սովորությունը մնաց մեր ազգի մեջ՝ պատվել այդ օրը: Բայց ըստ Հայաստանյայց Եկեղեցու վարդապետության այսպես գիտենք, որ Սրբազան Հայրապետ Բարսեղի աղոթքներով սատկեց անօրեն Հուլիանոսը և տարեմուտի օրն իմացան այդ մասին, որի համար քրիստոնյաներն ուրախության տոն կատարեցին: Ուստի մինչև այժմ այդ ուրախության հիշատակությունն ենք անում: Տե՛ս «Յայսմաւուրք», հունվար Ա: