Նրա Հովսափաթ որդին: Ինչպես  հայրը նախապես հնազանդ էր Աստծուն, այդպես էլ Հովսափաթը կատարելապես հնազանդվում է աստվածային օրենքներին և պատվիրաններին, որի պատճառով էլ միշտ հաղթում է Իսրայելի թագավորին, այնպես որ հոր` Եփրեմի երկրում գրաված քաղաքներում վերակացու իշխանավորներ է կարգում: Նույն ձևով իր իշխանության սահմաններում օրենքին հակառակ ոչ մի վայր չի թողնում և Հուդայի քաղաքներում քահանաներ և ղևտացիներ է նշանակում, որոնց պաշտոնը ժողովրդին Աստծու օրենքներն ուսուցանելն էր, և այս ամենը այնքան հաճելի էր բոլորին, որ սկսում են առատ ընծաներ նվիրել թագավորին:

Դու Աստծու ողորմությունը տե՛ս. որովհետև Հովսափաթը Աստծուն հնազանդ էր,  Աստված շրջակա թագավորների սրտերը երկյուղ է գցում, և սրանք ոչ միայն չեն պատերազմում Հուդայի թագավորի դեմ (Բ Մնաց. 17:10), այլև ոսկի արծաթ և այլ ընծաներ են նրան ուղարկում: Օրինակ` արաբները Հովսափաթին տարեկան յոթ հազար յոթ հարյուր խոյ և նոխազ են նվիրում: Ուստի օրըստօրե նրա զորությունը և փառքը այնքան են աճում, որ շատ քաղաքներ է շենացնում և շինություններ կառուցում: Մանավանդ մեկ միլիոնից ավելի քաջ և ընտիր զորք է պատրաստում, որոնց զգուշության համար միշտ իր հրամանատարության ներքո է պահում: Օրինա´կ վերցրու. Հովսափաթը, ժողովրդի ճշմարիտ բարիքին սիրահար, մեծ հետևողականությամբ նախանձախնդիր է լինում օրենքի պահպանությանը, որի համար էլ և՛ ինքն է փառավորվում, և՛ ժողովուրդն էլ վտանգից զերծ է մնում:

Սրան հակառակ` իսրայելացիների թագավորները, օրենքին հակառակ վարվելով, ոչ միայն իրենք անձնապես թշվառ և դատապարտելի են լինում, այլև իրենց պատճառով Իսրայելի ժողովուրդը շատ հաճախ վնասների և պատիժների է ենթարկվում: Քանի որ վերոհիշյալ Բաաս թագավորը քսանչորս տարի թագավորելուց հետո մահանում է, նրան հաջորդում է Էլա որդին: Սակայն հոր չար վարքին հետևելու պատճառով հազիվհազ երկու տարի է թագավորում: Քանի որ մի օր իր մայրաքաղաք Թերսայում` մի պաշտոնյայի տանը, կերուխումի և զվարճությունների անձնատուր եղած ժամանակ Զամբրի անունով իր պալատականներից մեկը սպանում է. վերջինս, նրա փոխարեն թագավորելով, և՛ Բաասի, և՛ Էլայի ցեղը ու նրանց ազգականներին և բարեկամներին անխնա բնաջնջում է, ոչ մեկին չի խնայում:

Այսպիսով, Բաասի ցեղի կորստյան մասին Հեու մարգարեի վճիռը (տե´ս Ծ հարցը) իրագործվում է Զամբրիի միջոցով: Սակայն քանի որ սա էլ իր նախորդի՝ Բաասի վարքն է որդեգրում, յոթ օր հետո կրակի մեջ այրվելով` մահանում է: Այն ժամանակ իսրայելացիների բանակը Գաբաթոն կոչվող վայրում պատերազմում էր թշնամու դեմ, և զորքը, լսելով Զամբրիի  թագավոր լինելը, մերժում է նրան և Ամրի սպարապետին թագավոր հռչակում: Ամրի սպարապետը, անմիջապես զորքը հավաքելով, Զամբրիի դեմ է շարժվում և պաշարում մայրաքաղաքը: Թշվառ Զամբրին, բոլոր կողմերից հուսահատ, հրդեհում է իր պալատը և ինքն էլ,  յուրայինների հետ այրվելով,  արժանի պատիժ գտնում:

Թեպետ Ամրին թագավոր է դառնում, սակայն դա ժողովրդի մեծամեծների գիտությամբ չի լինում, և նրանք Թամնի անունով մեկին են թագավոր կարգում: Այսպիսով, երկու թագավորներով սկսելով իշխանություն վարել` ակամա ժողովուրդն էլ երկու կողմի է բաժանվում, որոնք սկսում են միմյանց հակառակ վարվել, սակայն Ամրիի կողմը հաղթող է դուրս գալիս, քանի որ չորս տարվա հակամարտությունից հետո Թամնին մահանում է, և ամբողջ Իսրայելի ժողովուրդը, որպեսզի էլ ավելի չվնասվի, պարտավորվում է ընդունելու  Ամրիի թագավորությունը:

Ամրին, Թերսա մայրաքաղաքում վեց տարի թագավորելուց հետո ոմն Սամերից Սոմորեն լեռը գնելով և այնտեղ քաղաք կառուցելով, անունը Սամիրոն է դնում, որտեղ էլ տեղափոխում է իր թագավորական գահը, և այնուհետև Իսրայելի բոլոր թագավորները միշտ այնտեղ են բնակվում: Ամրին, տասներկու տարի թագավորելով, մահանում է և առաջին թագավորն է լինում, որ թաղվում է Սամիրոնում, որը հռչակավոր Սամարիան է: