19 Մարտ, Գշ, Մեծ պահքի ԼԷ օր

Գրքեր

Դանիել մարգարեն և բարեպաշտ երիտասարդները՝ Սեդրակ, Միսաք և Աբեդնագով

Սուրբ Դանիել մարգարեն մեկն է աստվածաշնչյան այն մարգարեներից, ում անունով կա Աստվածաշնչի մաս կազմող գիրք: Նա սերում է Իսրայելի թագավորական ցեղից և չորս մեծ մարգարեներից մեկն է: Ապրել է Քրիստոսի ծննդից առաջ 6-րդ դարում: Դանիելն ու նրա երեք ընկերները՝ Անանիան, Ազարիան և Միսայելը, այն հրեաներից էին, ովքեր 597թ-ին գերի էին տարվել Բաբելոն: Այս չորսն էլ պատկանում էին հրեա արքայական ու իշխանական տներին և այն երիտասարդներից էին, ովքեր ընտրվել էին քաղդեացիների կողմից՝ երեք տարի դաստիարակվելու, և ապա բարձր պաշտոններ զբաղեցնելու համար: Այդ երիտասարդները պիտի լինեին գեղեցիկ տեսքով, անթերի մարմնով, խելացի և ուշիմ: Այսպիսով, Դանիելն ու նրա երեք ընկերներն ապրում էին արքունիքում և ստացել էին նոր անուններ. Դանիելին տրվել էր Բաղդասար անունը, իսկ նրա ընկերներին՝ Սեդրակ, Միսաք և Աբեդնագով: Այս չորս հրեա երիտասարդները, չնայած օտար երկրի արքունիքում ապրելուն, հավատարիմ էին մնում հրեական օրենքներին և իրենց հայրերի Աստծուն: Նրանք մերժում են ուտել թագավորական կերակուրները և խմել գինին: Պատճառը նախ այն էր, որ այդ կերակուրը պատրաստված էր, ըստ Մովսեսի օրենքի, անմաքուր կենդանիների ու թռչունների մսից, ինչպես նաև այդ միսն ու գինին շատ անգամ Բաբելոնի աստվածներին մատուցված զոհեր էին: Տասը օր երիտասարդները միայն բանջարեղեն ուտելով ու ջուր խմելով ավելի գեղեցիկ տեսք ունեին ու նրանց մարմինները ավելի գեր էին, քան այն պատանիներինը, որոնք թագավորի սեղանի ճաշերով էին սնվել: Աստված օրհնում է այս չորս երիտասարդներին իրենց օրինապահության համար ու նրանց տալիս իմաստություն ու հանճար, իսկ Դանիելին նաև՝ երազ մեկնելու իմաստություն:

Մի անգամ Բաբելոնի Նաբուգոդոնոսոր արքան վաթսուն կանգուն բարձրությամբ և վեց կանգուն լայնությամբ իր ոսկյա արձանն է կանգնեցնում և հրամայում, որ բոլորը գան, երկրպագեն դրան: Այդ ժամանակ Դանիելը Բաբելոնից բացակայում էր, մինչ մյուս երեք երիտասարդները հրավիրվում են այդ մեծ հանդեսին մասնակցելու և արձանին երկրպագելու: Երիտասարդները, անդրդվելիորեն հավատարիմ լինելով աստվածային պատվիրաններին, մերժում են այդ կուռքին երկրպագել: Թագավորը խիստ զայրանում է և հրամայում նրանց գցել բորբոքված հնոցի կրակի մեջ: Նույնիսկ, երբ նրանց մահ էր սպառնում, նրանք միակ ճշմարիտ Աստծուց չեն հրաժարվում և ուրախությամբ վկայում են իրենց հավատն առ Աստված: Երիտասարդներին գցում են կրակի մեջ, սակայն հայտնվում է Աստծո հրեշտակը և չորսով միասին օրհներգում են Աստծուն: Նաբուգոդոնոսորը ևս սա տեսնում է, և խիստ զարմանում ու զարհուրում: Երիտասարդներին կրակից հանում են և տեսնում, որ նրանց ոչինչ չի պատահել, անգամ մազերը չեն այրվել, զգեստները չեն դեղնել և նույնիսկ նրանց վրայից կրակի հոտ չի գալիս: Նաբուգոդոնոսորն ինքն էլ սրանից ազդված, երկրպագում է Իսրայելի Աստծուն և օրհնում Նրան. «Օրհնյա՜լ լինի Սեդրակի, Միսաքի ու Աբեդնագովի Աստվածը…Որքա՜ն մեծ են Նրա նշանները և ի՜նչ հզոր՝ Նրա հրաշքները: Նրա թագավորությունը հավիտենական է ու Նրա իշխանությունը՝ հավերժ» (Դանիել 3): Նաև հրաման է արձակում, որ ով հայհոյական խոսքեր ասի Սեդրակի, Միսաքի և Աբեդնագովի Աստծո դեմ, պիտի պատժվի: Մեր եկեղեցում Սուրբ Ծննդյան տոնի ճրագալույցի Պատարագից առաջ, բեմից հանդիսավորապես ընթերցվում է այս երեք երիտասարդների պատմությունը և փառաբանության երգը:

Դանիելի երեք ընկերների օրինակով առավոտյան ժամերգության ընթացքում «Հարցն» է երգվում: Հայցում ենք Տիրոջից, որ ինչպես նրանց փրկեց այրվելուց, այնպես էլ մեզ փրկի մեղքերի կրակներից, որոնք միշտ տոչորում ու այրում են մեր մարմիններն ու հոգիները: «Հարցն»-ը կրկնվում է երեք անգամ, քանի որ երեք մանուկների երգն է: Սաղմոսը վաթսուն տուն է, որովհետև Նաբուգոդոնոսորի կանգնեցրած արձանը վաթսուն կանգուն բարձրություն ուներ (Մովսես Քերթողահայր, «Երեք մանուկների»-ի երգի մեկնությունը):

Բաբելոնում ծառայող այս չորս երիտասարդների մեջ, սակայն, իր աստվածատուր իմաստությամբ և մարգարեական շնորհով, առանձնանում է Դանիելը: Դեռևս վաղ տարիքից նա աչքի է ընկնում բարեպաշտությամբ և իմաստությամբ:

Դանիել մարգարեն, աստվածային իմաստությամբ լցված, Շուշան անունով անմեղ մի կնոջ փրկում է երկու վատաբարո ծերունիների անհիմն ամբաստանությունից: Նրա համբավը տարածվում է երկրում, հատկապես երբ մեկնում է Նաբուգոդոնոսոր արքայի մի երազը, որն ուրիշ ոչ ոք նրանից առաջ չի կարողանում մեկնել: Սակայն սա շարժում է որոշ անձանց նախանձը և կամենալով Դանիելին վնասել, ստիպում են, որ թագավորը հրահանգ տա, որ ով թագավորից բացի ուրիշ Աստված է պաշտում, պիտի գցվի առյուծների գուբը: Թագավորին հայտնում են, որ Դանիելը շարունակում է իր Աստծուն պաշտել, ուստի նրան գցում են առյուծների գուբը, չնայած այն սիրուն, որ արքան տածում էր Դանիելի հանդեպ: Սակայն Աստծո հրամանով, առյուծները Դանիելին ձեռք չեն տալիս: Սա պատճառ է դառնում, որ Նաբուգոդոնոսորն առավել երկյուղածություն ձեռք բերի Դանիելի Աստծո հանդեպ: Դանիելը բազմիցս արժանանում է զարմանալի և սքանչելի տեսիլքների, որոնց միջոցով Աստված հայտնում է մի շարք կարևոր մարգարեություններ կապված հատկապես Քրիստոսի մարդեղացման խորհրդի և աշխարհի վախճանի հետ: Այս տեսիլքները նկարագրված են Դանիելի գրքում:

 

 

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը

05.01.21
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․