Քայլ դեպի հոգու խորքը

Ուխտավորների խումբը հիանում է մի պատմական արձանով: Նրանցից մեկը մոտենում է ծերունի վանականին և ասում.

- Գերազանց է, հավատում էի, որ այսպիսի գեղեցիկ արձան կարող է լինել:

Ծերունին պատասխանում է.

- Ինչքան մոտենաք արձանին, աստիճանաբար կտեսնեք, թե որքան բազմաթիվ հատվածներ դեռ հարթ ու գեղեցիկ չեն: Հեռվից կատարյալ է թվում, իսկ մոտիկից` թերի և անկատար:

Ուխտավորը հարցնում է.

- Իսկ որտե՞ղից գիտեք, թե ինչպիսին է այս արձանը:

Վանականը պատասխանում է.

- Սա իմ կերտած անավարտ արձանն է, քանի որ շատ տարիներ առաջ քանդակագործ էի, բայց երբ քայլ կատարեցի դեպի իմ հոգու խորքը` տեսնելու իմ էությունը, այլևս ժամանակ չմնաց այս արձանը կերտելու, այլ Աստծո միջոցով իմ հոգին հղկելու...

Հովհաննես Մանուկյան