Գրքեր

«Արթուն եղե՛ք». պատվիրանապահության նախապայմանը

«Արթուն և պատրա՛ստ եղեք, որովհետև ձեր թշնամին՝ սատանան, առյուծի նման մռնչալով շրջում և փնտրում է մեկին, որ կուլ տա» (Ա Պետրոս 5:8): Զգոնության և ուշադրության է կոչում առաքյալը՝ զգուշացնելով չարի կործանարար ծուղակներից անփութության և անուշադրության մասին: Այս մոլություններին անձնատուր մարդը նույնիսկ ամենակարևոր հարցերի շուրջ մակերեսային մոտեցում ունի, նա, սովորաբար, անհաստատ է և նրա զգացումները զուրկ են խորությունից: Եկեղեցու հայրերի բնութագրմամբ՝ անփույթ մարդու համար խորթ է մերձավորի հանդեպ սերը, նա անտարբերությամբ է դիտում մարդկանց խնդիրներին: Այդպիսի մեկը կառչած է երկրից, իրեն հետաքրքրում է այն, ինչ ունայն է և ժամանակավոր: Ինչպես թիթեռը մի ծաղկից մյուսն է թռչում, այնպես էլ անտարբեր մարդն է մի երկրային հաճույքից մյուսին անցնում: Նրա համար անսպասելի են փորձությունները, քանի որ նա միայն ուրախության ակնկալիք ունի: Եթե նա մեծ, բայց կարճատև փորձության մեջ է ընկնում, ապա նա նույն պահին իր աղմկոտ հաճույքների մեջ մոռանում է այն, իսկ երկարատև փորձությունը խորտակում է նրան՝ խոր հուսահատության մատնելով: Անփույթ մարդը նման է նաև այն տանը, որ չունի դուռ և պատուհաններ, ուր ոչ մի գանձ հնարավոր չէ պահպանել, այն բաց է կողոպտիչների և ավազակների առջև:

Ուշադրությունն ու զգոնությունն ամրացնում են հոգևոր կյանքը: Ըստ եկեղեցու հայրերի՝ Աստծո կամքին և նախախնամությանը հանձնվել չի նշանակում անձնատուր լինել անփութությանը, ինչն անընդունելի է Աստծո կողմից: «Արթո՛ւն մնացեք և աղոթեցե՛ք, որպեսզի փորձության մեջ չընկնեք»,- պատգամում է Քրիստոս Իր առաքյալներին: Առանց զգոնության և ուշադրության հնարավոր չէ պատվիրանապահության մեջ մնալ: Եթե մարդիկ միմյանց հետ զրուցելիս փորձում են հնարավորինս ուշադիր լինել՝ միմյանց չվիրավորելու նպատակով, ապա որքան առավել ուշադիր պետք է լինեն նրանք, երբ զրուցում են Աստծո հետ: Եկեղեցու հայրերը հորդորում են՝ երբ աղոթելիս լինես, սիրտդ ուղղիր վե՛ր և աչքերդ՝ վար, մտի՛ր քո ներսը՝ քո ներքին մարդու մեջ: Նաև՝ եթե մենք, աղոթքի մեջ լինելով, մեր խորհուրդները դրսում ենք թափառեցնում և չենք հավաքում, ինքներս իսկ մատնում ենք մեզ և թողնում մեղանչական մտածողությունների մեջ: Իսկ առավել են վնասում իրենց նրանք, ովքեր խոսում են աղոթքի ժամանակ, իսկ ուրիշները ոչ միայն աղոթքի պահին, այլև՝ երբ քահանան խաղաղություն է տալիս ժողովրդին: Ի՜նչ սարսափելի բան, ինչպե՞ս կարող ենք, այս բաներն անելով, հաշտվել Աստծո հետ: Ինչպես, որ պատերազմի զինվորները միմյանցից առավել ամուր են բռնվում, նույնը պետք է այստեղ անենք, որովհետև աղոթքի ժամին ամենքս էլ սատանայի հետ ենք մարտնչում, և նա՝ մեզ հետ: Եվ ինչպես պատերազմի ժամանակ փոքր նահանջը շատերին է վնասում, նույնպես քչերն իրենց անկարգության պատճառով շատերին զրկում են աղոթքի շահից:

Բոլոր սրբերը ջանադրորեն փախչում էին անփութությունից, մինչև կյանքի վերջ նրանք զգոն էին և արթուն. «Ոմն սուրբ այր վախճանվելու վրա էր: Նույն պահին, երբ պետք է ավանդեր հոգին, սատանան կանգնեց նրա առաջ և ասաց. «Դու ճողոպրեցիր իմ ձեռքից»: Եվ ծերն ասաց. «Աստված գիտե»: Մինչև այդ պահն անգամ արթուն էին սուրբ հայրերը, որպեսզի երբեք չպարծենան»:

Փրկարար ուշադրությունը պահպանելու համար հարկ է, որ մարդ հաճախ առանձնանա իր հետ և խորհի՝ ինչպե՞ս է գործածում աստվածատուր ժամանակը:

«Հսկիր քեզ վրա,- հորդորում է Ս. Բարսեղ կեսարացին,- մի՛ կանգնիր դիտելու քեզնից դուրս, փնտրելով գտնել ինչ-որ մի բան, որով կարող կլինես հանդիմանել ուրիշներին, ինչպես վարվում էր այն հավակնոտ և ունայնափառ փարիսեցին, ով բարձրացնում էր իր սեփական անձը և արհամարհում մաքսավորին (Ղուկ. 18:10-14): Մի՛ դադարեցրու անձիդ զննումը, հարցնելով ինքդ քեզ, թե արդյոք մեղանչեցիր մտածումներովդ, կամ արդյոք լեզուդ, որ մտքից ավելի արագ է, ինչ-որ մի բան չասաց չափազանց. կամ թե ձեռքերիդ գործերով նպատակներիցդ ավելի բան չկատարեցիր: Եվ եթե գտնես կյանքիդ մեջ մեծ թվով մեղքեր, մարդ ես, հետևաբար՝ բավական թվով անկասկած կգտնես, կրկնիր մաքսավորի խոսքերը՝ Աստված, ողորմիր ինձ՝ մեղավորիս»:

 

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը

30.07.19
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․