Գրքեր

Քարերը

Մի տարեց ու մի երիտասարդ կին վանք գնացին՝ իրենց մեղքերը խոստովանելու: Երիտասարդ կինը շատ չէր մտահոգվում իր մեղքերի համար, քանի որ դրանք մեծ չէր համարում: Իսկ տարեց կինը ողջ ճանապարհը մտահոգ էր: Անցյալում գործած մեղքը մեծ քարի պես ծանրացել էր նրա հոգում: Նրանք ծեր վանականի խուց եկան ու ամեն բան պատմեցին նրան: Նա ուշադրությամբ լսեց նրանցից յուրաքանչյուրին, որից հետո ասաց.

- Դե ինչ, գնացեք ու քարեր բերեք դաշտից: Դո՛ւ, ավա՛գ, մեծ քար կբերես: Իսկ դո՛ւ, կրտսե՛ր, մի գոգնոց լիքը մանր քարեր:

Կանայք դաշտ գնացին ու շուտով քարերով վերադարձան:  

- Լավ,- ասաց ծերունին,- այժմ քարերը ետ տարեք ու դրեք այնտեղ, որտեղից վերցրել եք:

Ավագը միանգամից վերցրեց ծանր քարն ու իր տեղը տարավ: Իսկ կրտսերը շփոթվեց ու ծերունուն ասաց.

- Իսկ ես ի՞նչ անեմ: Արդեն չեմ հիշում, թե որ քարը որտեղից եմ վերցրել:

- Հենց այդպես էլ մեղքերդ են,- պատասխանեց ծերունին,- ընկերուհիդ իր մեղքի մասին չի մոռանում, իսկ դու մեղքերդ չես էլ հիշում:

 

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի 

09.04.21
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․