Չնա­յե­լով, որ հա­մաստվա­ծու­թյունը, նյու­թա­պաշ­տու­թյունը և բա­նա­պաշ­տու­թյունն ինչ ուղ­ղու­թյուն և բռնե­ցին, ի՞նչ խառ­նուրդ ու հա­մադ­րու­թյուն էլ կազ­մե­ցին ի­րար հետ, որ­պես տե­սանք, ան­զոր են ոչ միայն հիմ­նա­կան, այլև երկ­րոր­դա­կան հար­ցե­րը պար­զել. չնա­յե­լով, որ մար­դու բա­նա­կա­նու­թյունը զգաց յուր ան­զորու­թյունը և խոս­տո­վա­նում է, թե ին­քը .....

Հայր Պորֆիրիոսը մի անգամ ասաց․ - Երբ Քրիստոս գալիս է ու, բնակվելով մեր հոգում, լցնում այն, այդժամ հեռանում են մեր բոլոր խնդիրները, բոլոր մոլորություններն ու դառնությունները։ Ադժամ հեռանում է և մեղքը․․․ Հասկանո՞ւմ ես, խնդիրները վերանում են ոչ թե մեր ջանքերով, այլ Քրիստոսով։ Ես հարցրի նրան տարակուսանքով․ - Ինչպե՞ս թե «մեղքը հեռանում է», երբ Սուրբ Գրքում գրված է, որ եթե անգամ մեկ օր ապրեինք այս աշխարհում, ապա այդ ժամանակ էլ մեղք .....

Կան մարդիկ, որ այցելում են գերեզման՝ չհավատալով հոգու անմահությանը, հավիտենական կյանքին: Այդ դեպքում ի՞նչ նպատակ ունի նրանց այցը, այստեղ առկա է պարադոքս. գերեզման այցելողն ինչ-որ տեղ գիտակցելով հավատում է, որ այդ ամենի մեջ կա մի այլ վիճակ, բայց և միևնույն ժամանակ էլ ժխտում է նույն այդ հավատը: Այդ մարդիկ արտաքնապես են փորձում պահպանել դարեր ի վեր եկած սովորությունը՝ հիշելով և իրենց հարգանքը ցուցաբերելով ննջեցյալին: Այսինքն՝ ընդունված է, .....

    Մարդ տրա­մա­դիր է քննել, զննել ու հե­տա­զոտել ամեն ինչ յուր շուր­ջը և հաս­կա­նալ յուր կյան­քի բո­լոր պա­րա­գա­նե­րի գաղտ­նիքն ու խոր­հուր­դը: Ա­մեն ինչ քննել ու զննել և ճշմար­տու­թյունը ճա­նա­չել ու պա­հել պա­տվի­րում է մեզ և սուրբ ա­ռաքյալը (Հռ., ԺԲ 2. Ա Կոր., Բ 10. Բ Կոր., ԺԳ 5. Գործք, ԺԷ 27): Ա­հ­ա այդ քննու­թյունն իսկ տա­նում է մեզ դեպի մեր հիմ­նա­կան հավատ­քի ճշմար­տու­թյունը, .....

Կենդանի հավատի նշան է խաչը կրելը և Քրիստոսին հետևելը: Քրիստոսին հետևելը քրիստոնյայի կյանքի հիմնական իմաստն է, իսկ կյանքում վախ պատճառող որոշ հանգամանքներ ի չիք են դառնում, երբ քրիստոնյան հիշում է, որ Քրիստոս միշտ իր հետ է (Մատթ. 28:20): Անհրաժեշտ է Քրիստոսին հետևել, քանի որ Նա է բարի Հովիվը, աշխարհի Լույսը, Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը: Քրիստոս բարի հովիվ է, որ ասել է. «Ես ճանաչում եմ Իմ ոչխարներին. Նրանք լսում են Իմ ձայնը և հետևում Ինձ, .....

Որոշ ծնողների մոտ այսօր տարածված մտայնություն կա, որ երեխան կմեծանա, լիովին կգիտակցի, թե ինչ է մկրտությունը և ապա կմկրտվի, կամ որոշներն էլ ասում են՝ երկրորդն ու երրորդն էլ կծնվեն, հետո միայն բոլորին միասին կմկրտենք: Այս նույն ծնողները, ովքեր այս կերպ են մտածում, մի՞թե սպասում են, որ երեխան գիտակցի, թե երբ է իրեն անհրաժեշտ դպրոց գնալ, ապա նոր միայն դպրոց են տանում: Կամ երբ հիվանդ է երեխան, մի՞թե սպասում են, որ նա գիտակցի իրեն անհրաժեշտ դեղորայքի .....

- Մի՞թե դեռևս նախորդ անգամ չասացի քեզ, որ երբ վստահությամբ ամբողջովին բացես սիրտդ Աստծու առջև, Նա ներս կմտնի ու սիրտդ կդարձնի անկարող մեղք գործելու։ Հասկանո՞ւմ ես ինձ։ Տերը, որ բնակվում է մեր սրտում, սիրում է մեզ, հեզություն ու բարություն է տալիս։ Եթե անգամ ցանկանանք էլ զայրանալ, մեկին վատություն անել, չենք կարողանա։ Այդժամ իրականանում են խոսքերը․ «Կենդանի եմ այսուհետև. բայց ոչ թե ես»․․․ Դու վերապրում ես դա, և սիրտդ ինքն է աղաղակում .....

Որ­քան հին է մարդ­կու­թյունը, այն­քան հին է Աս­տու­ծո գո­յու­թյան հայտ­նու­թյունը նո­րա մեջ. մարդ­կու­թյան հետ ա­ճել է և նո­րա գի­տու­թյունը, ըստ ո­րում, և այդ գի­տու­թյան ա­ռա­ջին զբաղ­մուն­քը նույնիսկ այդ հայտ­նու­թյունն է ե­ղել: Աս­տված է Աս­տված-ա­հա այն հայտ­նու­թյունը, որ հնչում է մարդ­կու­թյան մեջ, և ա­մե­նայն կրոնում կա այդ ճշմար­տու­թյան որևիցե հիմ­քը, ո­րով .....

Մաս Բ Եհովայի վկաների դավանանքի սխալներն այնքան շատ են, որ հնարավոր չէ դրանց մասին խոսել մեկ հոդվածի մեջ, թեկուզ ամփոփ ձևով: «Եհովայի վկաների սխալները․  Մաս Ա» հոդվածի մեջ տեսանք նրանց սխալներից վեցը միայն: Այստեղ պիտի շարունակեմ ցույց տալ նրանց դավանանքի այլ սխալները աստվածաշնչական փաստերով: Եհովայի վկաները Աստծու անմիջական կարիքն ունեն սրբագրելու համար իրենց մտքում արմատացած աստվածաբանական սխալ ուսուցումները և աստվածաշնչական .....

Առօրյա կյանքում մարդիկ հաղորդակցվում են միմյանց հետ խոսքի միջոցով: Խոսքի միջոցով տեղեկացնում են միմյանց իրենց կարիքների մասին, երախտագիտություն հայտնում, գովաբանում կամ նախատում, ուսուցանում ու խրատում։ Իսկ նա, ով հավատում ու սիրում է Աստծուն, չի կարող ապրել առանց Նրա հետ հաղորդակցության: Երբ մարդու հոգին անընդհատ զբաղված է աշխարհիկ հոգսերով ու խնդիրներով և անփություն պատճառով ընկնում է մեղքերի մեջ, ինչպես եկեղեցու հայրերն են ասում, .....