Քրիստոս մարդացավ, որպեսզի մարդիկ Նրան հետևելով, նոր մարդ դառնան՝ հին մարդուց հրաժարվելով: «Մի՛ ընդօրինակեք այս աշխարհի մարդկանց վարմունքը, այլ նոր մարդ եղեք նորոգված մտքերով, որպեսզի իմանալով Աստծո կամքը, ձեր փորձառությամբ ընտրեք լավը, այսինքն՝ ինչ որ բարի է, ինչ որ ընդունելի է Նրան և կատարյալ»,- ասել է Ս. Պողոս առաքյալը (Հռոմ. 12:2): Քրիստոնյայի համար Քրիստոս լավագույն օրինակ է, Ում պետք է բոլորն ընդօրինակեն: Զուր չէ, որ եկեղեցին հարգում .....

«Հովհաննես ավետարանիչը Պատմոս կղզում Պրոխորոնին Հայտնության գիրքը թելադրելիս» նկարը բանաստեղծական և ոգեշնչող սյուժեներից է: Պատկերագրության մեջ այն մեծ մասամբ տրված է գեղեցիկ և հուզական ձևով: «Հովհաննես ավետարանիչը թելադրում է Պրոխորոնին» պատկերի հիմնական կառույցը հետևյալն է. ձախ կողմում՝ երկնքի հատվածում, պատկերվում է  Աստծո աջը, Հովհաննես առաքյալը՝ դեպի Աստծո աջը դարձած, Հովհաննեսի ոտքերի մոտ պատկերվում է նրա .....

Յուրաքանչյուր մարդ աշխարհ է գալիս որևէ առաքելությամբ, իսկ այն առաքելությունը, որին կոչված են բոլորն ի Տեր, սիրո առաքելությունն է: Հնարավոր չէ ապրել առանց սիրո, որը մարդու կյանքի մղիչ ուժն է: Կյանքի հորձանուտն իր քաոսային ընթացքով երբեմն միայն ավերներ է թողնում, իսկ այդ հորձանուտի մեջ անհրաժեշտ է հրաժարվել ավերիչ շատից՝ հանուն արժեքավոր քչի, անհրաժեշտ է ընտրել սերը և նրանով ապրել, քանի որ առանց սիրո կյանքն ուղղակի անապատի է վերածվում: .....

Փրկությունն աստվածային մեծագույն պարգև է, իսկ ժամանակակից մարդը հակված է այն ընդունելու որպես իր արժանիքին հատուկ ինչ-որ բան: Վերջնական և միաժամանակ անվերջանալի նպատակը մարդու աստվածացումն է: «Աստված մարդացավ, որպեսզի մարդն աստվածանա»,- ասել է Ս. Աթանաս Ալեքսանդրացին: Աստվածացումն իրականացվում է Աստծո օգնությամբ՝ եկեղեցում:  Եկեղեցին որպես հիմք ունի Քրիստոսի փրկարար զոհաբերությունը, Նրա անարատ արյունը: Միայն բարի գործերով .....

Ալելուիա. Անգեի և Զաքարիայի ապաշխարության վրա: Սա ևս օրհնություն է առաջինի նման, որ հորդորում է Աստծու երկյուղն [ունենալ], այստեղ նույնպես խոսում է քաղցրության, երկյուղի և ողորմության մասին՝ խոստանալով մարմնավոր և հոգևոր վարձք, որը և հերթով կուսուցանենք: 1. Երանեալ է այր, որ երկնչի ի Տեառնէ. զպատուիրանս նորա նա կամի յոյժ: Երանի այն մարդուն, որ վախենում է Տիրոջից, և խիստ կամեցող է նրա պատվիրանների: Քանզի յուրաքանչյուր մարդ Տիրոջ երկյուղով .....

Սեպտեմբերի 29-ին Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցին տոնախմբեց Վարագա Ս. Խաչի տոնը: «Սուրբ Նշանը համբուրելով՝ Քրիստոսին կհամբուրեմ»,- այս համոզումն ուներ Թոդիկ կրոնավորը, որն իր աշակերտ Հովելի հետ 653 թ-ին պահեցողությամբ ու աղոթքով Վարագա լեռան վրա փնտրում էր Ս. Հռիփսիմյանց կույսերի թաքցրած՝ Քրիստոսի խաչափայտի մասունքը: Երեքդարյա փնտրտուքներից հետո Տերը նրանց արժանի դարձրեց Քրիստոսի կենսապարգև խաչափայտի մասունքը գտնելու, նրա առջև խոնարհվելու .....

Սուրբ Խաչին նվիրված չորրորդ՝ Վարագա Խաչի տոնը ազգային է, զուտ հայկական և նշում է միայն հայ եկեղեցին: Այն տոնվում է սեպտեմբերի 28-ի մոտակա կիրակի օրը (25-ից մինչև հոկտեմբերի 1-ը): Ըստ ազգային գեղեցիկ ավանդության՝ Հռոմի Դիոկղետիանոս կայսեր հալածանքներից դրդված՝ Հռիփսիմյան երեսունյոթ կույսերը, Սբ. Պողոս մենաստանը թողնելով, վանքի մայրապետ Գայանեի առաջնորդությամբ եկան Հայաստան և հաստատվեցին Վարագա լեռան վրա: Կույսերից Հռիփսիմեի մոտ Քրիստոսի .....

Սուրբ զինվորների կերպարների առկայությունն ընդունված սովորույթ էր հայկական միջնադարյան արվեստում: Սուրբ Գևորգ զորավարը ձեռագրերի բազմաթիվ լուսանցազարդերում պատկերվում է վիշապին նիզակահարելիս: Այս հորինվածքը կապվում է քրիստոնեական հավատի հետ (տվյալ դեպքում վիշապը խորհրդանշում է Դիոկղետիանոս կայսրին): Պատկերագրական այս ձևը՝ գեղարդով վիշապին խոցելիս, կարելի է տեսնել Թորոս Տարոնացու մոտ (Ավետարան, 1323թ., Մատենադարան, № 6289): Նկարչի նկարազարդած .....

Սրբերի հոգևոր սխրանքները բոլոր ժամանակներում վկայել են առաքինաբար ապրելու ծարավի մասին: Հոգևորի հանդեպ ծարավը մարդու մեջ բնական պահանջ է, քանի որ մարդն արարվել է Աստծո պատկերով և նմանությումբ: Աստծով արարված հոգին ձգտում է իր Աղբյուրին, փնտրում է Աստծուն և Նրա հետ հաղորդակցությունը: Հոգևորի հանդեպ ծարավ ունեցողը ծարավ է բարի գործերի: Յուրաքանչյուրի մեջ այդ ծարավն արթնացնելու մեծ փափագն ուներ Ս. Հովհան Ոսկեբերանը, երբ հորդորում .....

«Ֆոմա»-ի խմբագրությունը բազմաթիվ նամակներ է ստանում հոր հետ հարաբերություններում առկա ճգնաժամի մասին: Տարիքային տարբեր խմբերի մարդիկ՝ պատանուց մինչև տարեց, պատմում են, որ իրենց համար այնքան անհրաժեշտ հարաբերությունը հոր հետ մղձավանջի է վերածվում: Կամ այն մասին, որ չեն կարողանում ներել հորը, որն արդեն հեռացել է այս կյանքից: Մարդիկ ինչո՞ւ են այդքան սուր զգում սեփական հոր հետ խաղաղության կորուստը: Եվ հուսահատ զավակներն արդյո՞ք հույս .....